Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες

Παρακάτω έχω κάνει paste μερικά αποσπάσματα από ένα ρεπορτάζ του Τζέισον Μπερκ για τον "Guardian", όπως το μετέφρασε και αναδημοσίευσε η "Καθημερινή" αυτό το Σάββατο. Όποιος θέλει να το διαβάσει ολόκληρο, ας ακολουθήσει τα links. Ήταν το πιο απολαυστικό κείμενο που συνάντησα αυτό το Σαββατοκύριακο (εντάξει, μετά την κριτική του Τάσου Θεοδωρόπουλου για τον "Κυνόδοντα" στο Big Fish -α! Και μετά τον δικό μου επικήδειο για τον Έρβινγκ Πεν στο "Κ", χε χε χε...)

Το Tour d’Argent (Ασημένιος Πύργος) είναι ένα από τα παλιότερα εστιατόρια της Ευρώπης και μνημείο του Παρισιού με φημισμένη κάβα κρασιών μισού εκατομμυρίου φιαλών, που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. Σήμερα, σε μία προσπάθεια να απελευθερώσει πολύτιμο αποθηκευτικό χώρο και να εξασφαλίσει 1 εκατομμύριο ευρώ για ανακαίνιση του εστιατορίου, το Tour d’Argent σχεδιάζει μεγάλη δημοπρασία επιλεγμένων κρασιών και κονιάκ από τη συλλογή του.
Ενα ποτήρι προεπαναστατικού κονιάκ μετά το δείπνο σας; Ενα μπουκάλι Σατό Πετρούς του 1983 για το μεσημεριανό σας γεύμα; Ενα πορτό του 1919 για τα Χριστούγεννα; Στις παραπάνω ερωτήσεις θα απαντήσει κανείς καταφατικά, εάν διαθέτει 1.200 ευρώ για το Πετρούς και 3.500 ευρώ για το κονιάκ Κλο-ντι-Γκριφιέ του 1788.
[...] Τα περισσότερα κρασιά αγοράστηκαν πριν από 20 χρόνια, όταν οι πελάτες μπορούσαν να επιλέξουν μεταξύ ποικιλίας, που περιοριζόταν σε εξαίρετα Μπορντό και Βουργουνδίας, χωρίς να προσφέρει άλλες επιλογές. Εκτοτε, τα γούστα του κοινού μεταβλήθηκαν, ενώ νέες περιοχές και παραγωγοί εμπλούτισαν τον κατάλογο κρασιών του εστιατορίου, που περιλαμβάνει σήμερα 15.000 επιλογές κρασιών.

Το Tour d’Argent χρειάζεται, όμως, και τα χρήματα που θα εξασφαλίσει από τη δημοπρασία. Το εστιατόριο, που ιδρύθηκε το 1582 και έχει καταστεί διάσημο για την αίθουσα του πέμπτου ορόφου, με μοναδική θέα στη Νοτρ Νταμ, διάγει τώρα δύσκολες ημέρες. Εχοντας απολέσει ένα από τα αστέρια Μισελέν του, το 1966, και ένα ακόμη πριν από τρία χρόνια, το Tour d’Argent διαθέτει πλέον μόνο ένα αστέρι.
[...] Το Tour d’Argent έχει δει, όμως, και χειρότερα. Το εστιατόριο λαφυραγωγήθηκε και υποχρεώθηκε να κλείσει κατά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, ενώ τον Ιούνιο του 1940 η περίφημη κάβα του σφραγίστηκε ερμητικά για να διασωθεί η μοναδική συλλογή κρασιών από τη δίψα των γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων. [...]