Στον αστερισμό του πιγκουίνου...

U.N.K.L.E. - War Stories
Ανελέητο ροκ με «ενέσεις» ηλεκτρονικής ντόπας

Αν οι Massive Attack βελονιάζονταν ξαφνικά με αυξητικές, ερυθροποιτίνες και λοιπές ντόπες, θα ακούγονταν περίπου σαν τους μετα-τριπχοπάδες U.N.K.L.E. σ’ αυτό το αριστούργημα. Μόνο που δεν θα είχαν ανακαλύψει τον Gavin Clark (των Clayhill). Και άρα δεν θα έβγαζαν το «Τραγούδι της Χρονιάς 2007» (άκου το «Broken» και ετοιμάσου να φας κόλλημα). Ούτε τον Ιαν Αστμπερι (ναι, των Cult και μετά των Doors) θα επαναβάπτιζαν τόσο δημιουργικά σε ρόλο Τζόνι Κας στα πιο μελαγχολικά του. Οταν η electronica συναντά το indie rock -και αν έχουν και οι δύο έμπνευση στο κρεβάτι- τότε γεννιέται κι ένα διαμαντάκι. Και 2 στις 3 φορές έχει το όνομα U.N.K.L.E.


Rufus Wainwright - Release the Stars
Και μπαρόκ και ποπ; Άσε κάτω το φλάουτο επιτέλους!
Το πρόβλημα με τον υπέροχο κύριο Ρούφους Γουέινραϊτ είναι ότι στα μέτριά του άλμπουμ (και αυτό είναι ένα τέτοιο) δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη μουσική που ακούς. Διότι εκεί που είσαι σίγουρος ότι ο Ρούφους ερωτεύτηκε ξαφνικά τους Travis και γράφει αερινο-ροκομπαλάντες του στιλ τους, σου πετάει και ένα φλάουτο ή μια ολόκληρη χορωδία από πίσω και σε πιάνει μια «μεγαροσύνη» από το πουθενά. Κοινώς, η πομπώδης παραγωγή μπουκώνει ένα κατά τα άλλα χαρούμενο δισκάκι με ωραίες εμπνεύσεις και κυρίως συγκλονιστικά φωνητικά από τον πρώην τραγουδιστή της όπερας και το κάνει Rolls Royce με κινητήρα από Seicento...


Keren Ann - Keren Ann
Αέρινη indie rock για τις καυτές νύχτες του καλοκαιριού
Αν έχεις μπαμπά Ρωσοϊσραηλινό, μαμά Ιαβο-ολλανδέζα, γεννήθηκες στο Τελ Αβίβ, μεγάλωσες στο Παρίσι, ζεις στη Νέα Υόρκη, γαλουχήθηκες μουσικά με Σερζ Γκενσμπούργκ και Τζόνι Μίτσελ, ξεκίνησες την καριέρα σου με γαλλικό στίχο και το γυρίζεις στον αγγλικό μόλις στο 5ο σου άλμπουμ, ε τότε ίσως και να έχει φτάσει η ώρα να κατακτήσεις τον κόσμο. Ειδικά αν είσαι μια όμορφη 33χρονη. Πιο μελωδική από τη Σούζαν Βέγκα, πιο συναισθηματική από τη Λέσλι Φέιστ, πιο αέρινη από την Κάρλα Μπρούνι, η Κέρεν Ανν θα μας είχε χαρίσει το απόλυτο καλοκαιρινό soundtrack, αν έγραφε έστω και ένα τραγουδάκι που να μην είναι μπαλάντα... Εστω κι έτσι, είναι ό,τι πρέπει για νυχτερινή ακρόαση στη βεράντα.