Μόλις διαπίστωσα ότι σήμερα είναι η 14η Ιουλίου - η επέτειος της πτώσης της Βαστίλλης.
Όπως κάθε μέτοχος της γαλλικής παιδείας, που θα ήθελε πολύ να έχει κι αυτός τη δυνατότητα να λέει "ψήφισα Σεγκολέν", νιώθω την ανάγκη να γιορτάσω μαζί με όλους τους Γάλλους φίλους μου.
Γι' αυτό το λόγο, σιγοτραγουδώ τη Μασσαλιώτιδα, όπως την ηχογράφησε ο ήρωάς μου, Django Reinhardt με το θρυλικό Quintette du Hot Club de France.
Ήταν 31 Ιανουαρίου του 1946, στο στούντιο της ΕΜΙ στο Λονδίνο και ο πρωτεργάτης του Gipsy Swing συναντά ξανά το καλλιτεχνικό του alter ego, τον βιολονίστα Stephane Grappelli, μετά από έξι χρόνια, καθώς ο Grappelli προτίμησε να βομβαρδίζεται στο Λονδίνο, παρά να παίζει μουσική στο κατοχικό Παρίσι.
(Και μ' αυτό το πατριωτικό swing, εγκαινιάζω μια νέα ενότητα: τα Django Weekends. Kάθε Σαββατοκύριακο Django. Να δούμε αν θ' ανέβει η επισκεψιμότητα...)
4 σχόλια:
Αντιπαρέρχομαι τελείως τα περί Σεγκολέν (1ον για να μην ξεσπάσει εμφύλιος ξαφνικά μέσα στο blog και 2ον για να μην μπερδευτεί ακόμη περισσότερο ο "Πο Πο"-αναγνώστης -αρκεί που θα το περάσει για ειρωνία εκ μέρους σου)και σημειώνω ετούτο: Το ότι τριγυρνάω στις μεταλλοσυναυλίες δεν σημαίνει ότι δεν έχω και τζαζο-μπλουζο-παιδεία. Ο Ντζάγκο είναι σπουδαίος και απολαυστικότατος και τα ΣΚ μαζί του αναμένονται δροσιστικά. Μου άρεσε μέχρι και η ταινία. Τι λέω "μου άρεσε"; Την λάτρεψα. Και όχι μόνο λόγω Σον Πεν...
Περισσότερα για την - αριστουργηματική και παραγνωρισμένη - ταινία, στο επόμενο Django Weekend, καθώς έχει επικαιρότητα - τη δείχνει η ΝΕΤ.
Παίρνεις ακόμη το πρόγραμμα της TV μια βδομάδα νωρίτερα από τους κοινοί θνητοί;
Θα έπρεπε να απαντήσω "ναι" - αλλά δεν είμαι σίγουρος τι εντύπωση θα δημιουργούσα.
Θα πω απλώς πως το πρόγραμμα του Σαββάτου υπάρχει σε οποιαδήποτε κυριακάτικη εφημερίδα... για να μην πω ότι αρκεί μια επίσκεψη στο ert.gr για να λυθούν οι απορίες σου.
Βέβαια, δεν θα συνιστούσα σε κανέναν να επισκεφθεί το ert.gr...
Δημοσίευση σχολίου