29 Οκτ 2010

Γουντιαλενικότερος του Γούντι Άλεν

Χθες το βράδυ, στο φουαγιέ της "Αβάνας", περιμένοντας να τελειώσει η προηγούμενη προβολή, επινόησα κι άρχισα να παίζω ένα παιχνίδι. Δεν το έχω τελειοποιήσει ακόμη, αλλά το ονόμασα προσωρινά "πόσο γούντι είσαι" και οι κανόνες έχουν (πάνω-κάτω) ως εξής: παρατηρείς το κοινό στις ταινίες του Γούντι Άλεν* και ψάχνεις αυτόν που είναι γουντιαλενικότερος του γούντι, ενδυματολογικά κυρίως, προσθέτοντας και αφαιρώντας πόντους ανάλογα.Μυωπικά γυαλιά: +1 πόντος
Με κοκάλινο σκελετό: +2 πόντοι
Χρωματιστά/εκκεντρικά τύπου λάλα/ αναγνωστάκη: - 3 πόντοι
Σακάκι: +1
Κοτλέ/ Τουίντ/ Καρό: +2
Με δερμάτινα μπαλώματα στους αγκώνες: +3
Μπουφάν: -2
Δερμάτινο μπουφάν: -5
Κοτλέ παντελόνι: +2
Κοτλέ παντελόνι με κοτλέ σακάκι: -3 (μην τρελαθούμε κιόλας)
Τζιν: -5
Πουλόβερ: +1
Πουλόβερ με πουκάμισο από μέσα: +2
Πουλοβεράκι χωρίς μανίκια: +3
Πουλοβεράκι χωρίς μανίκια με ρόμβους στο σχέδιο: +4
Πουκάμισο με ψιλό καρό: +1
Πουκάμισο καρό καουμπόικο: -5 (αλλά κερδίζεις πόντους στην κλίμακα "Brokeback Mt")
Γραβάτα: +1
Φαλάκρα: +2
Παπούτσια με κρεπ σόλα: +1
Αθλητικά παπούτσια: -2
Καινούρια αθλητικά παπούτσια, τραγανά, του κουτιού: -5
Μουστάκι/Γένια: -2 (αλλά +10 στην κλίμακα "ουμπερτικότερος του Έκο")
Συνοδεύεσαι από γυναίκα τουλάχιστον δέκα χρόνια μικρότερή σου: +10
Bonus: αν δεν έχεις αρνητικούς πόντους και καταφέρεις να συνδυάσεις όλα αυτά με ψαράδικο καπέλο διπλασιάζεις τους πόντους σου!Στην χθεσινή, πρώτη διοργάνωση, δεν βρέθηκε νικητής, γιατί δεν μετρούσα τους πόντους, αλλά μπήκε σωσίας του Λάρι Ντέιβιντ που λογικά θα κέρδιζε με διαφορά, αφήνοντας πίσω τον φίλο του - ένα υβρίδιο Μπομπ Μπάλαμπαν/ Ρον Ρίφκιν του φτωχού. Όσο για την ίδια την ταινία, σε γενικές γραμμές ισχύουν όσα γράφει ο Γιώργος Κρασσακόπουλος, έφυγα ελαφρώς απογοητευμένος και δύσκολα θα πρότεινα σε κάποιον να πάει να το δει, αλλά, όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ με απασχολούν αυτοί οι ήρωες που έχει βάλει να αλληλεπιδρούν σ' αυτήν την ταινία-χωρίς-κάθαρση, ήρωες που φτιάχνουν σχέσεις στηριγμένες στο ψέμα και την αυταπάτη, που επικοινωνούν κάνοντας παράλληλους μονολόγους που δεν συγκλίνουν πουθενά. Επίσης: Λούσι Παντς!* (δεν ξέρω τι σημαίνει ακριβώς, αλλά δεν μπορεί να είναι τυχαίο το ότι, αν βάλεις το "Tall, Dark Stranger" στο google images θα σου βγάλει κάποια στιγμή αυτόν τον συμπαθή μακαρίτη).

5 σχόλια:

Homo Ludens είπε...

Ο Sartorialist λέει: "Το πουλοβεράκι χωρίς μανίκια, εμείς στο GQ το λέμε καζάκα".

Nikos Fotakis είπε...

το λεξικό του Δημητράκου λέει:
"καζάκα, η - εξωτερικόν ένδυμα μέχρι των ισχίων με πλατείας χειρίδας, χονδρό σακάκι"
λέει επίσης:
"καζακί, το - βραχύ εξωτ. ένδυμα άνευ χειρίδων"

Ε.Σ είπε...

Κοτλέ παντελόνι ΜΕ κοτλέ σακάκι όμως +5 στην Mr.Bean κλίμακα.
και +3 αν η συνοδεία είναι ξανθιά(σαρκώδη χείλη-Παπαρίζου +2)

Homo Ludens είπε...

Με το που μπήκα χθες το βράδυ στον "Απόλλωνα" το βλέμμα που περιπλανήθηκε στη σχεδόν άδεια αίθουσα μπας και βρω το νικητή του παιχνιδιού σου. Τζίφος. Όλο χιψτεράκια, ζευγαράκια κυρίως, ή μοναχικές κυρίες, για τις οποίες δεν φρόντισες να συμπεριλάβεις προδιαγραφές. Καθώς τα μάτια μου επέστρεφαν στην οθόνη, παρατήρησα τον 80άρη κύριο δίπλα μου, που διάβαζε με προσήλωση το ψηφοδέλτιο του Καμίνη (δεν κατάφερα να καταλάβω αν μελετούσε την υποψηφιότητα Φου Βου). Φορούσε μπλε σακάκι με λεπτό κοτλέ και μπεζ παντελόνι με παχύ κοτλέ, κάτι που στην κλίμακά σου παίρνει -3, αλλά επάνω του ήταν απλά άψογο, ίσως γιατί συνδυαζόταν με εξαιρετικά, φρεσκογυαλισμένα ντεμί μποτάκια και με συνοδό την κυρία του, περίπου 10 χρόνια μικρότερη, αλλά ντυμένη εντελώς νεανικά, με ριχτές μπλούζες, φουλάρια και τζιν. Στη φάτσα δε, ο κύριος ήταν ένας συνδυασμός Γιάννη Μόραλη και Άντονι Χόπκινς, που πρωταγωνιστούσε στην ταινία που θα βλέπαμε σε λίγο. Προτείνω αναπροσαρμογή της βαθμολογίας για τον συνδυασμό κοτλέ ενδυμάτων κατόπιν τούτου.

Επίσης, η ταινία μου άρεσε. Μου άρεσε η στυγνή, κυνική λογική της, το ότι όλα πάνε κάθετα ακριβώς εκεί που περιμένεις να πάνε από την αρχή, χωρίς ίχνος ανατροπής, σαν ένα καρδιογράφημα του ανθρώπινου μέσου όρου. Και μου άρεσε που τον συνήθη Γούντι Άλεν τον παίζουν εδώ ταυτόχρονα δύο χαρακτήρες, ο νέος, ο αγχωτικός Ρόι (Τζ. Μπρολίν) και ο γέρος, ανασφαλής Άλφι (Αντ. Χόπκινς). Και οι δύο ηθοποιοί πόρρω απέχουν από το γουντιαλενικό στερεότυπο (που άψογα υπηρέτησαν π.χ. ο Λάρι Ντέιβιντ ή ο Τζέισον Μπιγκς, αν πρέπει να διαλέξω έναν γέρο κι έναν νέο) και αυτό ήταν κάτι που με ενθουσίασε. Επίσης, πόσο άσχημα -και γρήγορα- γερνάει η Ναόμι Γουότς...

Nikos Fotakis είπε...

ναι, μάλλον έχω κάνει λάθος στο κοτλέ