Django Weekend: Hot Club of Cowtown

Θα μπορούσα να συνεχίσω με ανέκδοτα από τη ζωή του Django Reinhardt (ή με προσωπικές ιστορίες, δεν ξέρω τι είναι πιο βαρετό), νομίζω όμως ότι δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της διαχρονικότητας και της αξίας ενός μουσικού από τον αντίκτυπο που έχει το έργο του στις επόμενες γενιές. Και η αλήθεια είναι ότι σήμερα υπάρχουν στην Ευρώπη και την Αμερική δεκάδες μπάντες που συνεχίζουν την παράδοση του Τζάνγκο. Μια από αυτές φέρει το όνομα Hot Club of Cowtown. Τους ανακάλυψα κάποια στιγμή διαβάζοντας το δικτυακό περιοδικό Salon - είναι σαφές νομίζω πλέον ότι οι λέξεις Hot Club ασκούν πάνω μου μια σχεδόν παβλοφική επίδραση.

Οι Hot Club of Cowtown είναι μια μπάντα από τη Νέα Υόρκη. Παίζουν αυτό το ακατέργαστο και ακαταμάχητο αγροτικό jump swing που ευδοκίμησε στην Αμερική στα τέλη των '90s - ειδικά μετά τη σχετική επιτυχία των Squirrel Nut Zippers (λεπτομέρειες σε προσεχές επεισόδιο του Django Weekend). Για να εξετάσω τη "ντζανγκοσύνη" τους, διάλεξα την εκτέλεσή τους στο I can't give you anything but love, ένα υπέροχο ελαφρό τραγούδι του μεσοπολέμου που ο Τζάνγκο ηχογράφησε αρκετές φορές. Έχω υπ' όψιν μου δυο διαφορετικές εκτελέσεις: μια με το κουιντέτο και τον Freddy Taylor στο τραγούδι (ή μήπως είναι ο Jerry Mengo; Δεν είμαι σίγουρος και βαριέμαι να το ψάξω τώρα) και μια πιο φιλόδοξη με τη big band του. Αμφότερες οι εκτελέσεις είναι αντανακλάσεις της εκτέλεσης του Duke Ellington από τα τέλη της δεκαετίας του '20 (η πρώτη γιατί παραπέμπει ευθέως στον τρόπο που τραγουδούσε η Baby Cox και η δεύτερη γιατί ...είναι big band, όπερ έδει δείξαι).

Προσωπικά μου αρέσει πολύ ο τρόπος που αντανακλώνται οι απόηχοι του ντουέτου Τζάνγκο Ράινχαρντ - Στεφάν Γκραπελί στην κιθάρα του Γουίτ Σμιθ και το βιολί της Ελάνα Σμιθ (που τραγουδά κιόλας), αλλά αν αγαπώ αυτήν την μπάντα είναι για μια πρωτότυπη σύνθεσή τους, ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια - έστω, ένα από τα αγαπημένα μου: το It Stops With Me, ένα τραγούδι για μια κακιά μητριά, που θα μπορούσε να μιλά για την καταπίεση στο οικογενειακό περιβάλλον γενικότερα. Άκου το, άκου πως καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα παλιό και μοντέρνο, και κυρίως πρόσεξε τους στίχους του:

When you'd tuck me in at night,

roll up the covers turn out the light,

kiss me on the cheek and say,

"I heard Tony Chop-Chop got away.

Now the window must stay open,

don't touch it little boy.

If you're still here in the morning,

I'll buy you a brand new toy."

I don't know what Jack saw in you,

the old man wouldn't see the truth.

You didn't want us in the deal,

so you ground up dirt

and put it in our meals.

There was method in the madness,

you were slippery as an eel,

you're a family epidemic

and I don't like how it feels.

You're the toast of the town

with the neighbors around,

you're the cool one.

You're a chameleon,

and I'm waiting for the change.

When you come up for air

with that hundred-yard stare,

coming undone,

this party is no fun.

You've lost hold of the reins.

The time has passed and I've moved on,

made up my mind to forget the wrong.

Life is sweeter when you share,

even strangers show they care.

I've buried the hatchet,

it stops with me.

Hate costs plenty,

love would have been free.

(ανατριχιάζω κάθε φορά)