11 Δεκ 2009

Το πιο λαμπερό μου διαμάντι


My Brightest Diamond - Dragonfly

Λατρεύω το αλαφροΐσκιωτο τραγούδισμα της Σάρα Γουόρντεν (λέγε με My Brightest Diamond), αλλά ακόμη δεν έχω αποφασίσει αν θα πάω να την δω απόψε.

Με συγκινεί αφάνταστα ο τρόπος που αναμειγνύει τις κλασσικές καταβολές της -αυτή η κόρη ενός... "Πρωταθλητή Ακορντεονίστα των ΗΠΑ"- με τις πιο avant garde σύγχρονες επιρροές που έχει να προσφέρει η indie σκηνή (από Cocteau Twins και Bjork, μέχρι Antony & The Johnsons), αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ πώς θα καταφέρει να αναπτύξει τις συνθέσεις της σε ένα χώρο που λέγεται "Rodeo Club".

Ενθουσιάζομαι στο ενδεχόμενο να την δω από κοντά, τώρα που είναι στα καλλίτερά της, αυτόφωτη -κι όχι πια μια παλλακίδα του Sufjan Stevens (δίπλα του ξεκίνησε, σαν μουσικός στο μεγαλειώδες "Illinoise", ένα από τα top 40 άλμπουμ της δεκαετίας, σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη). Αλλά δεν θέλω να κινδυνέψω να με πιάσει το βρογχικό μου άσθμα σε ένα χώρο άνευ εξαερισμού και με το κάπνισμα να επιτρέπεται με ενθουσιασμό.

Κοινώς: Ο φετινός συναυλιακός χειμώνας της Αθήνας πάσχει αφάνταστα από έλλειψη αιθουσών. Αν τελικά δεν πάω στην My Brightest Diamond, θα λυπηθώ πολύ. Tουλάχιστον ακούω τα δύο άλμπουμ της συνέχεια από προχθές και θα της έχουν πια φτάσει τα vibes ότι την αγαπώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: