27 Ιουλ 2007

Γιε γιε γιε (να ρα ρα ρα ρα ρα)

Την Πέμπτη το βράδυ πήγα σε δύο συναυλίες. Στην πρώτη ασχολήθηκα με το DJ set του Μιχάλη Δ. Μου θύμισε εφηβικές εξορμήσεις σε μια υπαίθρια ντίσκο επτάμισι χιλιόμετρα έξω απ’ την Ερέτρια. Ναι, ήταν mid-80s και άρα, το ‘πιασε το νόημα ο Μιχαλάκης, εμείς οι υπόλοιποι δεν το πιάσαμε μάλλον την ώρα που απορούσαμε με τα “Funky Town” και τους Pet Shop Boys, αλλά στο κάτω-κάτω ποιος νοιάζεται; Λες και πήγαμε στο ΟΑΚΑ για ν’ ακούσουμε το Μιχάλη Δ… Στη συνέχεια ασχολήθηκα με την «πολυκατοικία» πίσω από τη σκηνή που φιλοξενούσε κάτι κιθαρίστες, ντράμερ και σαξοφωνίστες, με τον ιδρώτα του headliner (μα, καλά δεν έσκαγε με το κοστούμι;) και με την αγωνία του να επιβάλει τα νερόβραστα ασθενικά τραγούδια της ύστερης θητείας του στην ποπ σ’ ένα κοινό που βρισκόταν εκεί για έναν και μόνο λόγο: για να ουρλιάξει «γιε γιε γιε (να ρα ρα ρα ρα ρα)».

Ευτυχώς, εκεί γύρω στις έντεκα ξεκίνησε η δεύτερη συναυλία. Με συνθηματικό το “Faith”, με κορίτσια ανεβασμένα σε πλάτες αγοριών, αγόρια αγκαλιά με άλλα αγόρια, με τον αυτοσαρκασμό ενός συνειδητοποιημένου καλλιτέχνη και τον ενθουσιασμό του 80s παρελθόντος του, με χιλιάδες LCD οθονίτσες από ισάριθμες μίνι ψηφιακές φωτογραφικές να παίζουν το ρόλο αφηνιασμένων πυγολαμπίδων, ο Τζορτζ Μάικλ με παρέσυρε κι εμένα στο γλέντι του, στο πιο μεγάλο πάρτι που στήθηκε ποτέ στην Αθήνα, που είχε μπόλικο «γιε γιε γιε» και «να ρα ρα ρα ρα ρα» κι ένα φινάλε απελευθερωτικό, σκέτο «Freedom»…

(Για το παρακάτω βιντεάκι είμαι πολύ πολύ περήφανος και οφείλω να ομολογήσω ότι πολύ θα το 'θελα να 'κανε καριέρα στο YouTube. Είναι το πρώτο που τράβηξα με την πρώτη μου ψηφιακή φωτογραφική -λάτρης του φιλμ, γαρ- και μου φαίνεται ότι είναι και πολύ καλό! Δεν είναι;)

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

PSILE
Afou katastrofologouses 1 evdomada gia ton GM tora ton apotheoneis.Arage ti se anagase. Itan onotos to tromero performance tou kalitehni? Itan mipos i piesi pou dehtikes apo tous kollitous sou oti telika itan katapliktikos? I sto finale gnorizontas tin apotheosi apo to haremi sou ( esi to moro sou kai 5-6 kragmenes louggres ektinaxan tin libido sou sta ourania kai ola sou fainontousa oraia. Alloste den einai tihaio oti sto deftero meros tou programmatos anakirihtikes ANTRAS apo olon ton kosmo pou itan sto ''Golden Arena".Diladi 1000 gomenes 998 lougres kai esi me ton Zoroastri.

Mantalena Parianos είπε...

Να ρωτήσω κάτι που δεν το κατάλαβα από τις μεταδόσεις της τι-βι;

Ο Τζόρτζ είχε LIVE μπάντα; Όλα αυτά τα overdubbs που ακο΄λυγονταν ήταν ας πούεμ από chorus και τα ντραμς ήταν ζωντανά ή machines;

Αυτό μόνο - και μετά θα εκφέρω άποψη...

:)

Homo Ludens είπε...

@ mantalena: Υπό την έννοια ότι υπήρχαν ζωντανοί άνθρωποι που κρατούσαν μουσικά όργανα, διεσπαρμένοι στους διάφορους ορόφους αυτής της περίφημης "πολυκατοικίας", τότε ναι, ο Τζορτζ Μάικλ είχε live μπάντα. Αλλά, όπως είπα και στο διάλειμμα του show του: "Αν κτυπήσει κανας σκληρός δίσκος, θα χρειαστεί να τραγουδήσει a capella;" Γι' αυτό και η ευχάριστη ώρα του show του ήταν αυτό που χαρακτήρισα "πάρτι". Στο πάρτι, πρωταγωνιστεί το κοινό που χορεύει συνήθως :-) Τέλος πάντων, μουσική ήταν από samplers, αλλά αυτό το περιμένεις για ένα show τέτοιου μεγέθους. Και η Μαντόνα αυτό κάνει. Απλώς, όταν κάποιοι βιάζονται να χαρακτηρίσουν αυτή τη συναυλία ανάμεσα στις 5 καλλίτερες που έχουν βρεθεί, καλό θα ήταν να λάβουν κι αυτό υπ' όψιν...

Κι αυτό μας φέρνει σε σένα Αυλακιώτη, που τόσο ενθουσιάστηκες με τη "συναυλία", που δεν κατάφερες να διακρίνεις την ειρωνία που κυριαρχεί στο post μου ("κυριαρχεί;" -λέμε τώρα...) την ίδια ώρα που η εμμονή σου με τους γκέι τείνει να γίνει το τρίτο βασικό συστατικό αυτού του blog. Δηλαδή, ο κόσμος να μπαίνει για να δει τι βυζιά ανεβάζω εγώ, ποιον μακαρίτη μουσικό θυμήθηκε πάλι ο zelig και τι ρατσιστικό σχόλιο κατά της ομοφυλοφιλίας θα κάνει πάλι ο Αυλακιώτης...

enteka είπε...

ω, μα εσύ ήσουν πολύ κοντά! με γεια την ψηφιακή