5 Μαΐ 2009

Ενώ εγώ κοιμόμουν...

...πενθώντας για τον οριστικό (κατά τα φαινόμενα) θάνατο της τζαζ (που επήλθε με τον θάνατο του Έσμπγιορν Σβένσον), οι αγαπημένοι μου Medeski, Martin & Wood συνέχιζαν να είναι δημιουργικοί και ανήσυχοι όσο ποτέ. Μακριά πλέον από τους κόλπους της Blue Note, που φοβάται ό,τι δεν μπορεί να πουλήσει ως mainstream jazz στους απονευρωμένους σαραντάρηδες, έβγαλαν μέσα σε μια χρονιά δύο (αριθ: 2!) άλμπουμ και ετοιμάζονται για το τρίτο. Πρόκειται ασφαλώς για μια τριλογία, με γενικό τίτλο Radiolarians. O τίτλος αναφέρεται σε (μεταφράζω πρόχειρα): "αμοιβαδοειδή πρωτόζωα που παράγουν πολύπλοκους μεταλλικούς σκελετούς, συνήθως με μια κεντρική κάψουλα που χωρίζει το κύτταρο σε εξωτερικό και εσωτερικό μέρος, τα καλούμενα αντιστοίχως 'εκτόπλασμα' και 'ενδόπλασμα'". Το ίδιο πάνω-κάτω θα μπορούσε να πει κανείς για τη μουσική τους, ένα απολύτως sui generis χαρμάνι από κλασικό jazz-funk, με γενναίες δόσεις avant-garde, και μια ιδέα post rock, σε αναλογίες που κάνουν τους MMW να ξεχωρίζουν από την σκηνή των jam bands (βλ. Phish) που τους έκανε διάσημους, και να μοιάζουν με κάτι σαν Godspeed You Black Emperor, χωρίς την πόζα, ασφαλώς. Έτρεξα λυσσασμένος να παραγγείλω και τα δύο άλμπουμ από το site της μπάντας, ενθουσιασμένος από το κύμα θορύβου που έσκασε στα αυτιά μου από τα πρώτα δύο κομμάτια, που κατάφερα να βρω και να κατεβάσω. Υπάρχει και βίντεο-κλιπ.

"Amber Gris" Music Video from Medeski Martin and Wood on Vimeo.

1 σχόλιο:

Homo Ludens είπε...

Yeah! Ροκοτζάζ! Τέλειο...