Οι ανυπόφορα αυτοραπιζόμενες, αργόσυρτες και μελό ταινίες του Κλιντ Ίστγουντ είναι, πιστεύω, ό,τι πιο υπερτιμημένο στην ποπ κουλτούρα σήμερα. Ως εκ τούτου δεν έχω φροντίσει να δω το "Invictus" με το Μόργκαν Φρίμαν στον ρόλο του Νέλσονος Μαντέλα. Ξέρω, όμως, ότι το θέμα της ταινίας έχει να κάνει με την εθνική ομάδα ράγκμπι της Νότιας Αφρικής -μια ομάδα σύμβολο κάποτε του απαρτχάιντ. Το αντίθετό της, μια ομάδα - σύμβολο της «μαύρης» Αφρικής, είναι η εθνική ποδοσφαίρου. Που, φέτος, λόγω του ότι η Νότια Αφρική φιλοξενεί το Μουντιάλ, θα αποκτήσει ξαφνικά ενδιαφέρον για τα media. Ήρωες θα πρέπει να ανακαλυφθούν, μορφές να σηκώσουν στους ώμους τους όλο το marketing της σημαντικότερης αθλητικής διοργάνωσης μετά τους Ολυμπιακούς (θυμίσου τον Νακάτα το 2002 ή τον Ούγκο Σάντσες το '86), η διοργανώτρια ομάδα θα πουσαριστεί όσο γίνεται για να προκριθεί τουλάχιστον στον επόμενο γύρο (καμμία διοργανώτρια Μουντιάλ δεν έχει μείνει ποτέ μόνο στη φάση των Ομίλων)...
Επικρατέστερος για το ρόλο του ηγέτη της νοτιοαφρικανικής καμπάνιας προς την δόξα δεν είναι κάποιος από τους 10 μαύρους παίκτες της εντεκάδας. Είναι ο μοναδικός λευκός. Ο Μάθιου Μπουθ -αυτός που σφίγγει το χέρι του Μαντέλα στην φωτογραφία που ανέβασα πιο πάνω- είναι το νοτιοαφρικανικό αντίστοιχο του Βίνι Τζόουνς ή του Γιώργου Νταρακλίτσα, αν θες ντόπιο παράδειγμα, ένας σκληροτράχηλος αμυντικός που δεν θα διστάσει να κόψει τη μπάλα σε κάτι Μπενζεμάδες, Φορλάν και Τζιοβάνηδες ντος Σάντους (η Γαλλία, η Ουρουγουάη και το Μεξικό έχουν κληρωθεί στον Α' Όμιλο μαζί με τη Νότια Αφρική) αν προσπαθήσουν να τον περάσουν για να βάλουν γκολ. Είναι πιο μαύρος κι απ' τους μαύρους, ένα πραγματικό σύμβολο του τέλους του απαρτχάιντ, το όνομά του -κάθε φορά που η μπάλα πάει στα πόδια του- δονεί την κατά 90% έγχρωμη κερκίδα των Μαμελόντι Σαντάουνς. Ίσως γιατί τα δίνει όλα για την ομάδα. Ίσως γιατί είναι παντρεμένος με την Σόνια Μπονεβέντια, μια μαύρη σχεδιάστρια μόδας. Όπως και νά 'χει, το Κέηπ Τάουν και το Γιοχάνεσμπουργκ γυαλίζουν ήδη από την καράφλα του στα άπειρα πόστερ που διαφημίζουν από υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας μέχρι αφρούς ξυρίσματος. Κι ο Μάθιου χαμογελάει.
Η λογική βέβαια, όσο κι αν η FIFA θέλει το αντίθετο, θα φέρει τους Νοτιοαφρικανούς έρμαια στα πόδια των αντιπάλων τους. Η εθνική τους πάει από το κακό στο χειρότερο. Πήρε το Παναφρικανικό του '96, προκρίθηκε στα Μουντιάλ του '98 και του 2002, αλλά από τότε το μόνο που πετυχαίνει είναι ήττες. Στην υπόλοιπη "μαύρη ήπειρο" είναι ήδη ένα αστείο. Ας το ξαναγυρίσουν στο ράγκμπι που έχουν και τον Ματ Ντέιμον αρχηγό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου