22 Δεκ 2009

Φωτιά στη στοά και μια κολλεκτίβα από ζώα. Ή "Να ποιοι κέρδισαν στην blogovision"

Κάποια στιγμή χθες το βράδυ, χαζεύοντας το τι τοποθέτησαν οι Έλληνες bloggers στο νούμερο 1 της λίστας τους, είχα σχεδόν πειστεί πως οι Arcade Fire κινδύνευαν όχι από τους Strokes, όπως φαινόταν αρχικά, αλλά από τους Radiohead. Τελικά όχι. Μπορεί όσοι ψήφιζαν το "Kid A" να το ψήφιζαν πολύ ψηλά, αλλά ήταν πολύ λιγότεροι απ' όσους χώρεσαν το "Funeral" στις λίστες τους. Οι μισοί bloggers απ' όσους μετείχαν στη μεγάλη ψηφοφορία που οργάνωσε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο gone4sure, και που φέτος περιείχε και μια λίστα για την δεκαετία των '00s, έδωσαν λίγους ή περισσότερους βαθμούς στο ντεμπούτο ων Arcade Fire. Όχι άδικα. Αν υπάρχει ένα γκρουπ που έγινε σημείο αναφοράς στο πού κινήθηκε η μουσική συγκομιδή μέσα στα zeros, τότε αυτό δεν είναι άλλο από αυτήν την κολλεκτίβα από τον Καναδά. Που έπιασε το hype με το indie rock και το έντυσε μ' έναν έντονα καλλιτεχνικό μανδύα -το 2004 με το "Funeral" και τρία χρόνια μετά με το "Neon Bible".

Για το εν λόγω hype βέβαια, είχαν φροντίσει κάποιοι άλλοι, λίγο νωρίτερα, το 2001. Οι Strokes δικαίως κατέλαβαν την 2η θέση στην τελική κατάταξη, αφού αν δεν ήταν το "Is This It?" τότε ίσως ν' ακούγαμε ακόμη britpop και Radiohead. Οι οποίοι Radiohead, με κεκτημένη ταχύτητα από τα '90s, όπου τα είχαν σαρώσει όλα, κατάφεραν να σκαρφαλώσουν τελικά στο νούμερο 3 της λίστας και των '00s.

Ιδού η λίστα με τα καλλίτερα των zeros, όπως ψηφίστηκε από 77 Έλληνες bloggers. Στις παρενθέσεις παίζουν οι θέσεις που πήραν τα εν λόγω albums στις λίστες των τριών που ψήφισαν εδώ. Πρώτο νούμερο είναι του Βαλλάτου, δεύτερο το δικό μου (Homo Ludens) και τρίτο του Mr. Arkadin (που λόγω της ειλικρινέστατης παράθεσης, χωρίς καμμία διάθεση δηθενιάς και εντυπωσιασμού, όσων άκουγε μέσα στην δεκαετία, δεν συνέπεσε με κανένα από τα top albums):

01. Arcade Fire – Funeral (1 / 17 / -)
02. The Strokes – Is This It (2 / - / -)
03. Radiohead – Kid A (- / - / -)
04. Interpol – Turn On The Bright Lights (- / - / -)
05. Sigur Ros – Agaetis Byrjun (- / 3 / -)
06. Franz Ferdinand – Franz Ferdinand (- / - / -)
07. Antony & The Johnsons – I Am A Bird Now (9 / 21-40 / -)
08. LCD Soundsystem – Sound Of Silver (- / - / -)
09. Burial – Untrue (6 / - / -)
10. Godspeed You Black Emperor – Lift Your Skinny Fists (16 / - / -)

Αυτήν την υπέροχη δεκάδα και όσα άλλα θαυμάσια ακολούθησαν στις παρακάτω θέσεις, θα έχω την τιμή, παρέα με τον gone4sure, να τα αναλύσουμε ραδιοφωνικώς την παραμονή των Χριστουγέννων, την ώρα που οι υπόλοιποι θα χωνεύετε τη γέμιση (23:00 με 01:00), στον ΣΚΑΪ, στην εκπομπή των "Λατέρνατιβ", που μάλλον το βρήκαν διασκεδαστικό όλο αυτό και δεν έχουν καταλάβει με τι ψυχαναγκαστικά, κολλημένα τυπάκια έμπλεξαν ξαφνικά!

Στο νούμερο 24 της τελικής κατάταξης για την δεκαετία που φεύγει, θα βρει κανείς το "Merriweather Post Pavillion" των Animal Collective. Το οποίο είναι και το άλμπουμ που κατέκτησε την κορυφή της λίστας για το 2009. Όποιος έχει παρακολουθήσει την δραστηριότητα της indie Αθήνας και Θεσσαλονίκης στα blogs, το twitter ακόμη και το facebook τα τελευταία τρία - τέσσερα εικοσιτετράωρα, θα έχει ήδη καταλάβει πως το εν λόγω άλμπουμ αποτελεί το θέμα της μίας στις δύο συζητήσεις. Έχοντας πρωτεύσει σχεδόν σε όλες τις λίστες των "ψαγμένων" μουσικοsites και περιοδικών, δεν δυσκολεύθηκε να κάνει το ίδιο και στην δική μας blogovision, προκαλώντας την εύλογη απορία όσων αδυνατούν να καταλάβουν το τόσο hype γύρω από τους Animal Collective, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων. Οι διαπρύσιοι υποστηρικτές τους, βεβαίως, ανταπαντούν με το πολύ εύστοχο επιχείρημα ότι η ιστορία μας έχει διδάξει πως τα μεγάλα έργα πάντα προκαλούν μεγάλα πάθη...

Από τα υπόλοιπα άλμπουμ που βρέθηκαν ψηλά, το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω είναι ότι μετά από 2-3 χρονιές προσήλωσης στο electro pop/rock (που στην φετινή πρώτη δεκάδα κατάφερε να μπει μόνο χάρη στο νέο ήχο των Yeah Yeah Yeahs!), ξαφνικά το γυρίσαμε στο noise και το shoegaze, προφανώς για να ξεκουραστούμε λίγο, πριν ξαναρχίσουμε τους έξαλλους χορούς μας. Ιδού η τελικά κατάταξη για το 2009, όπως την διαμόρφωσαν οι ψήφοι 73 bloggers. Εντός παρενθέσεως, πρώτη η θέση που κατέλαβε το κάθε άλμπουμ στη λίστα του Φώτη Βαλλάτου και δεύτερη η θέση που κατέλαβε στην δική μου λίστα. Ο Mr. Arkadin ψήφισε μόνο για την δεκαετία:

01. Animal Collective – Merriweather Post Pavillion (4 / -)
02. The XX’s – XX (- / -)
03. The Horrors – Primary Colours (13 / -)
04. The Pains Of Being Pure At Heart – S/T (20 / -)
05. Grizzly Bear – Veckatimest (11 / -)
06. Flaming Lips – Embryonic (12 / -)
07. A Place To Bury Strangers – Exploding Head (6 / -)
08. Yeah Yeah Yeahs – It’s Blitz (- / -)
09. Bat For Lashes – Two Suns (- / 3)
10. The Boy – Please Make Me Dance (2 / 21-40)


Animal Collective - My Girls

UPDATE ΓΕΜΑΤΟ ΓΚΡΙΝΙΑ, ΜΕ Β' ΤΙΤΛΟ:
Το Πίτσφορκ και τ' αρχίδια μου

Άντε, θα τα γράψω γιατί με τρώει και μετά υπόσχομαι να μην ξανααναφέρω ούτε λέξη γι' αυτήν την αναθεματισμένη ψηφοφορία. Μου τη σπάει που κάθομαι και φτιάχνω μια λίστα με τις μουσικές που έπαιζαν στα ηχεία μου όλο το χρόνο και όλη την δεκαετία (πολύ πιο χαρακτηριστικά το έκανε ο Mr. Arkadin, βέβαια, αγνοώντας ο,τιδήποτε hype) και οι περισσότεροι από τους μισούς που ψήφισαν κάθονται και στήνουν μια λίστα από αυτές που κάνουν οι μουσικοκριτικοί στα περιοδικά και τα πίτσφορκ. Χαίρω πολύ. Ξέρω κι εγώ πολύ καλά πόσο επηρέασαν οι Strokes όλο αυτό το πράγμα που ήταν τα indie zeros και αν μη τι άλλο μπορώ να μυριστώ και την συμβολή στην εξέλιξη της μουσικής καλλιτεχνών όπως οι Panda Bear ή οι Animal Collective.

Αλλά δεν ντρέπομαι να πω ότι στην δεκαετία που έφυγε έριξα τέσσερις - πέντε γκόμενες χρησιμοποιώντας δόλια την Έιμι Γουάινχάουζ ή τη Νόρα Τζόουνς (και μου άρεσε), ούτε ότι κοπανιέμαι σαν τρελλός κάθε φορά που ακούω Killers και My Chemical Romance. Κι ότι φέτος κοπανήθηκα με Morrissey και δάκρυσα με τον Antony, με ένα άλμπουμ που είναι αντάξιο (για μένα και ανώτερο) του "I Am A Bird Now" και γι' αυτό και το υποστηρίζω τόσο, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι -μουσικοκριτικά- δεν έδωσε κάτι καινούργιο. Ξαναχαίρω πολύ. Δηλαδή ένας σπουδαίος καλλιτέχνης μας συγκινεί μόνο με το ντεμπούτο του; Ή μετά είναι υποχρεωμένος να αλλάζει τον ήχο του σε κάθε του νέα δουλειά και να επαναπροσδιορίζεται με μοναδικό και μαγικό τρόπο που να επιβεβαιώνει την σπουδαιότητά του, για να διεκδικήσει μια θέση στην δισκοθήκη μας -και κυρίως στην καθημερινή ζωή μας;

Θα ήθελα πολύ να εγκαταστήσω κάμερες στα αυτοκίνητα όλων αυτών που ψήφισαν Animal Collective στο νούμερο 1 τους, για να δω αν έβαλαν το CD τους έστω και μία φορά στο δρόμο για τη δουλειά τους. Κάτι μου λέει ότι στους περισσότερους, αντί για το "Merriweather Post Pavillion", μάλλον θα έπαιζε ένα ποτ πουρί από National, Editors και Killers, μην πω απλά ένας συντονισμός στον Red FM ή, ακόμη χειρότερα, στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ.

Για κάποιο λόγο που δεν έχω ακόμη καταλάβει, ένα μεγάλο μέρος των εκλογέων φέτος μπήκαν σε μια λογική να ψηφίσουν ως μουσικοκριτικοί και όχι ως φίλοι της μουσικής. Που ψυχαγωγούνται από αυτήν ή την χρησιμοποιούν όπως όλος ο κόσμος, για να ντύσουν κάποιες μοναχικές τους στιγμές και πολύ περισσότερες κοινωνικές (ένα γεύμα, ένα ποτό, το πότισμα των λουλουδιών, χαζεύοντας την γκόμενα που αλλάζει εσώρουχα στην απέναντι πολυκατοικία...). Έτσι, οι λίστες που προέκυψαν, ελάχιστα διαφέρουν από εκείνες των κατά τόπους πίτσφορκ και ελάχιστα αντικατοπτρίζουν αυτά που πραγματικά ακούν αυτοί οι ίδιοι που τις έβγαλαν. Αν τους ρωτήσεις να σου μουρμουρίσουν ένα τραγούδι του νούμερο ένα τους, δύσκολα θα τα καταφέρουν, γιατί το νούμερο ένα τους δεν γράφει καν τραγούδια. Και καταλαβαίνω πως το νόημα της μουσικής δεν είναι να σε κάνει να χορεύεις στα μπουζούκια, ή -έστω- στις συναυλίες με τραγούδια που έχουν αρχή, μέση και τέλος και ένα πωρωτικό ρεφρέν, αλλά με τίποτε δεν μπορώ να δεχτώ ότι κανείς από όλους αυτούς που ψήφισαν φέτος δεν είχε ανάκη ούτε δευτερόλεπτο να χορέψει, αλλά μόνο να κυττάζει τα παπούτσια του (shoegaze λέγεται αυτό, χε). Ή να κλείνει τα μάτια και να αφήνεται σε μια ηχητική θολούρα (αυτό λέγεται The Horrors, χε χε χε). Ή να προσπαθεί να διακρίνει τα ψήγματα της μουσικής του αύριο μέσα στη γενικότερη ασάφεια του "Merriweather Post Pavillion". Εκτός κι αν τελικά η κρίση τούς έχει χτυπήσει όλους τόσο πολύ και όλο αυτό είναι απλά η έκφραση της κατάστασής μας...

30 σχόλια:

Stratos Bacalis είπε...

Πες τα χρυσόστομε!

LaVieBohemie είπε...

Μαζί σου Ludens.
Τον παίρνει το Pitchfork.

O πιο mainstream απ' όλους μου φαίνεται είπε...

Που υπογράφω;

Ανώνυμος είπε...

είσαι πολύ καμμένος φίλε

Homo Ludens είπε...

@ Stratos: Τά 'πα και ξέδωσα.

@ LaVieBohemie: Καλά, το Πίτσφορκ πιο πολύ το χρησιμοποιοώ γιατί θέλω να επαναφέρω την περσινή επική μου φράση "Το Πίτσφορκ και τ΄αρχίδια μου", που τη θεωρώ ό,τι πιο σπουδαίο έχω γράψει ποτέ. Και στο Pop Matters ακόμη οι Animal Collective ήταν πρώτοι.

M Sc.Καλά, εσύ έχεις ξεπεράσει κάθε βαθμό μεϊνστριμίλας.

@ Ανώνυμος: Είμαι πολύ καμμένος φίλε. Indeed.

inverted_a είπε...

Χαχαχα! Το update θα μπορούσε να λέγεται και "το μεριγουέδερ και τ' αρχίδια μου".

Νομίζω ότι ψηφίσαμε λίγο απ' όλα, και τι μας άρεσε, και τι θεωρούμε σημαντικό και τι διαβάσαμε πως είχε επίδραση. Λογικό είναι όλο αυτό το παιχνίδι, ο ένας θα βασιστεί περισσότερο στο ένα κι ο επόμενος στο άλλο.

Εγώ προσπάθησα στις λίστες μου να βάλω δίσκους που με συγκίνησαν περισσότερο ή/και μου φάνηκαν πιο ολοκληρωμένοι. Κι επειδή άλλο δίσκοι κι άλλο τραγούδια μόνα τους, στις λίστες των τραγουδιών υπάρχουν διαφορετικά πράγματα.

υ.γ. Αυτό με τις Έιμι Γουάινχάουζ και Νόρα Τζόουνς πιάνει όντως;

Homo Ludens είπε...

@ inverted_a: Αν πιάνει λέει... Αλλά το απόλυτο εργαλείο λέγεται Ροντ Στιούαρτ. Και ξεκινάω τώρα νέο ποστ με αφορμή αυτόν ακριβώς τον τεράστιο τροβαδούρο της καύλας.

inverted_a είπε...

Υπέροχα. :)

Michael_Sc είπε...

Ελπίζω το "μέινστριμ" να μην το εννοείς με την κακή έννοια, γιατί επί της ουσίας συμφωνούμε.
Έχω το Yanke UXO σε περίποτη θέση (αλλά guess what, από την ίδια κολλεκτίβα έχουν βγει κι άλλα θαύματα που το ξεπερνούν) όμως δεν αντέχω. Και εννοείται ότι δεν το ακούω στο αμάξι όταν πηγαίνω για δουλειά γιατί θα κάνω φόνους (όχι φόνο).
Το μέινστριμ τώρα, θα συμφωνήσει ςότι είναι κακοχαρακτηρισμένο στην Ελλαδίτσα μας.
Οι Travis ας πούμε είχαν ριζώσει στα charts, αλλά ακόμη κι αν αυτοί θεωρούνται mainstream στο μεγάλο νησί, οι Cave, Weller, Peppers, Archive, PJ Harvey, γιατί θα πρέπει να σνομπάρονται από τον κάθε Hulot αυτού του κόσμου;
Είναι αστείο - στην εποχή τους, mainstream ήταν οι Zeppelin και οi Doors. Οι Floyd, οι Βeatles και οι Stones. Δεν βρίσκω τπτ κακό (ή υποτιμητικό) στο να είναι μέινστριμ ο Nick Cave, οι Franz Ferdinand ή ο Paul Weller. Όσα drugs και να πάρουν τα ψυχρά Animal Collectives των '00s δεν μπορούν ούτε εκ παραδρομής να συναντηθούν με τις illuminations των ανωτέρω.

Κι εγώ έριξα εσωτερική ψήφο, τα περισσότερα από τα τοπ20 μου (για να μην πω όλα) έλιωσαν στο cd player μου.

Homo Ludens είπε...

@ M Sc: Αφού ξέρεις ότι το mainstream το ξεστομίζω έχοντας πρώτα κάνει γαργάρες με αγιασμό από τον τάφο του Χριστούλη στην Ιερουσαλήμ. Είμαι ο άνθρωπος που έχει γράψει μανιφέστο ότι οι Killers είναι η μεγαλύτερη μπάντα στον πλανήτη Γη σήμερα, εγώ θα το ειρωνευόμουν; Ξαναλέω: Χωρίς καμμία ντροπή και ίχνος δισταγμού ψήφισα (ψηλά) τη Νόρα Τζόουνς και (πάρα πολύ ψηλά) την Έιμι Γουάινχάουζ. Και ίσως γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μπορώ να εκτιμήσω τα ψυχοχασίματα των Animal Collective. Να τα εκτιμήσω όμως. Μέχρι εκεί. Όχι και να καταλάβω γιατί οι Έλληνες bloggers ξαφνικά τους έκαναν Άγιο Δισκοπότηρο.

fantasmenios είπε...

όσο ύποπτοι για δηθενισμό είναι αυτοί που ακολουθούν το hype άλλο τόσο ύποπτοι είναι και αυτοί που απορρίπτουν τα πάντα.

ο διαχωρισμός μουσικοκριτικού-και μουσικόφιλου νομίζω στις μέρες άπλα δεν υφίσταται.

όσο για animal δέχομαι ότι δεν σου αρέσει αλλά όσο και αν σου φαίνεται περίεργο άκουγα το brother sport στο repeat κάνοντας τη διαδρομή Ηράκλειο-Άγιος Νικόλαος και τούμπαλιν. best time ever

καλό βράδυ!

Laternative είπε...

εσυ δεν ξερεις που πας να μπλεξεις φιλε οδηγε...που εκατσα ενα σουκου να φτιαξω λιστες να παιξω κι εγω φετος και κατεληξα να φτιαξω 100αδα για τα 00s και 50αδα για το'09...και μετα ο ψυχαναγκασμος βαρεσε τιλτ γραφοντας κειμενο για καθενα απο αυτα...οποτε αυριο σε βλεπω σε μια γωνια του στουντιο, σαν τον mr T στη γωνια του ρινγκ στο Ρόκι ΙΙΙ, να αλλαλαζεις "δε θα ξανακουσω ποτε Killers" ... και μετα ολοι ευτυχισμενοι θα καψουμε 666 αντιτυπα του 'Merriweather Post Pavillion' με την ταμάρα να πετάει το σπίρτο...σι για τουμόροοου...
laternative/τερεζος
υγ. για γκομενοπαγιδα θα επιμεινω στο last nite...

Ανώνυμος είπε...

ό,τι και να λέτε το "merriweather" είναι δισκάρα.
το πρόβλημα το έχετε μάλλον με τον Hulot που τους λατρεύει και όχι με τους animal collective. το ελπίζω δηλαδή, γιατί διαφορετικά είστε άσχετοι

Jenny

Sugarenia είπε...

THANK YOU.

Βαριέμαι ασύστολα με το αγαπημένο CD τους. Αλήθεια. Χασμουριέμαι.

Pfft.

Serpentine pad είπε...

σοβαρολογείς τώρα?αρχικά κατηγορείς και απορρίπτεις 37 bloggers που ψήφισαν το merriweather,μην μπορώντας να κατανοήσεις πως διάλεξαν έναν τέτοιο δίσκο (γιατί ξέρετε..το δικό μας γούστο είναι πάντα το καλύτερο) ενω μετά ψελλίζεις κάτι για τραγούδια. σοβαρα ρε μαστορα?το My girls δεν σου κάνει για κομματι? το in the flowers? το brother sport?θες μελωδία? παρε. θες catchy ρεφρεν παρε. δεν σε καταλαβαίνω πραγματικά.βέβαια τα ίδια θα λεγαν και για τους beach boys όταν έγραφαν το god only knows.στην συνέχεια γράφεις αποκαλύπτοντας τις θεικές σου ικανότητες, ότι απο αυτους που επελεξαν animal collective ελάχιστα έχουν ακούσει τον δίσκο.αλήθεια ρε άρχοντα? μας ξέρεις ενας προς έναν? ορίστε η σελίδα μου του lastfm για να δεις αν τον έχω ακούσει ελαχιστες ή όχι φορές: http://www.last.fm/user/yorkekida
καταλαβαίνω να μην σ'αρεσει ενα άλμπουμ αλλα μην μπαινεις σε ξενα χωραφια και κρίνεις αυτους που το ψηφισαν χωρίς καν να έχεις ιδέα.εγω διαπιστωνω οτι απο την στιγμη που δεν μπηκες ποτε στην ιδιοσυγκρασία του δίσκου, απαξιώνεις όλους τους υπολοιπους που τα " καταφεραν".μεσα σε πολλα εισαγωγικά φυσικα γιατι δεν προκειται για κανεναν δυσκολο δισκο. με τον τροπο που γραφεις με προτρεπεις να υποστηρίξω ενα αλμπουμ που δεν τον εβαλα καν στην πρωτη τριαδα.

Homo Ludens είπε...

@ Serpentine pad: Το σύνολον των μαντικών, μαγικών και θείων δυνάμεών μου θα πέσουν πάνω σου υπό τη μορφή βρωμερού λασπόνερου που θα σε λούσει διερχόμενο Ford Focus χρώματος κόκκινου. Και για να γίνω ακόμη πιο σαφής, θα σου συμβεί δίπλα σε έναν μπλε κάδο ανακύκλωσης Δήμου των Βορείων Προαστείων μια ημέρα που θα έχεις βρεθεί εκεί για ψώνια. Δεν σου αποκαλύπτω ακριβώς την ημέρα, γιατί με εκνεύρισες και θέλω να σου έλθει εντελώς απρόσμενο!

Homo Ludens είπε...

@ Serpentine pad: Α! Και το σημαντικότερο. Την ώρα που θα γίνεις αποδέκτης της οργής μου και θα βλαστημάς για το λασπόνερο που θα σε έχει λούσει, στο iPod σου θα παίζει Placebo... Κι ας μην έχεις περασμένο ούτε ένα mp3 τους εκεί!

Serpentine pad είπε...

και μετα επεσε ενα αμμονι και με πλακωσε. οκ.
χαιρομαι για τα επιχειρηματα σου.

Homo Ludens είπε...

@ Serpentine pad: Α, εσύ επιμένεις να είσαι σοβαρός.

Το "My Girls" πρέπει να είναι το πιο τραγούδι που έχουν γράψει ποτέ οι Animal Collective. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Γι' αυτό και το έβαλα ως soundtrack στο ποστ μου. Αλλά και πάλι. Δεν μου αρέσει. Είναι πολύ λιγότερο τραγούδι από το μέσο τραγούδι που μπορεί να μου γίνει εμμονή έστω της μίας ημέρας. Και αυτό είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΓΟΥΣΤΟ. Όχι καλλίτερο... Προσωπικό. Επαναλαμβάνω: ΟΧΙ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ. Απλά διαφορετικό. Και, προφανώς, φέτος το δικό σου γούστο είναι πιο κοντά στου συνόλου, αφού με τεράστια ευκολία -και όχι μόνο στην δική μας ψηφοφορία, αλλά και στα Πιτσφορκ κλπ- το άλμπουμ που εσένα σου αρέσει και εμένα δεν μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη βγαίνει νούμερα ένα.

Με τη φράση "κάθονται και στήνουν μια λίστα από αυτές που κάνουν οι μουσικοκριτικοί στα περιοδικά και τα πίτσφορκ" δεν είπα ότι αντιγράψατε τα περιοδικά και τα πίτσφορκ. Είπα ότι προσπαθήσατε να μοιάσετε σε αυτά. Να γίνετε επηρεαστικοί και να ορίσετε το γενικότερο ρεύμα της εποχής. Και εννοείται ότι όσα ακολουθούν είναι ικασίες. Φυσικά και δεν ξέρω τι μουσική ακούς όταν οδηγάς εσύ προσωπικά -και οι υπόλοιποι 36. Πιθανόν και να ακούτε Animal Collective. Όπως και οι συντάκτες των Πίτσφορκ αυτού του κόσμου. Δεν σας απαξιώνω που το κάνετε. Τον καθένα από σας προσωπικά. Απαξιώνω την τάση να ψηφίζουμε -ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ- σαν μουσικοκριτικοί ξαφνικά και όχι σαν bloggers που κάθονται και λένε τις εμμονές τους.

Καταλαβαίνω ότι το επιχείρημά μου γίνεται πιο αδύνατο όταν σε αυτό εδώ το μπλογκ, στο οποίο το καταθέτω, ανεβάζω και ο ίδιος μουσικοκριτικές μια στο τόσο, αλλά πρόσεξε: Ανεβάζω επίσης μια στο τόσο και ίσως και πιο συχνά και τις εμμονές μου, που για τους περισσότερους είναι μουσικά σκουπίδια. Ήδη το ακριβώς από πάνω post μιλάει για ένα γλυκανάλατο τραγουδάκι που τραγουδάει τον τελευταίο καιρό ο Ροντ Στιούαρτ με την Κέιτ Χάντσον.

H γκρίνια μου επικεντρώνεται στους Animal Collective, γιατί αυτοί κέρδισαν. Έχω αρκετές απορίες και για άλλα που βρέθηκαν ψηλά: Για τους Horrors και τους Flaming Lips κυρίως. Και, όπως βλέπεις και από αρκετές ακόμη αντιδράσεις άλλων bloggers και εδώ και στα σχόλια στο blog του gone4sure, παρόμοιες απορίες έχει πολύς ακόμη κόσμος. Προφανώς και οι μισοί εξιτάρεστε από ένα είδος μουσικής που οι άλλοι μισοί δεν μπορούμε να καταλάβουμε καν. Ως εκφραστής των άλλων μισών, λοιπόν, ανέβασα αυτό εδώ το post -ελπίζω με αρκετό αυτοσαρκασμό και χαβαλέ. Αν απέτυχα, απέτυχα ακριβώς στο να το κάνω αρκετά χαβαλετζίδικο. Συγχώρεσέ με, φταίει το πήξιμο των ημερών στο περιοδικό.

Αμμόνι δεν χρειάζεται να πέσει να σε πλακώσει, γιατι μπορεί να τραυματιστείς θανάσιμα και δεν θα έχω με ποιον να μαλώνω στην ψηφοφορία για το 2010. Αλλά έτσι λασπωμένος που θα γυρνάς για πάνω από μισή ώρα -κανένα ταξί δεν θα σε παίρνει- θα τα σκεφτείς όλα αυτά ξανά και ίσως τότε και να χαμογελάσεις.

Homo Ludens είπε...

Χμ. Σκέφτηκα νέα προκλητική ατάκα. Οι περισσότεροι ψηφίσατε σαν να παίζατε "Πάμε Στοίχημα" και να θέλατε να πιάσετε τα στανταράκια.

Homo Ludens είπε...

Και φυσικά δεν είναι η Κέιτ Χάντσον, αλλά η Τζένιφερ.

Homo Ludens είπε...

Χα! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι Animal Collective κυκλοφόρησαν πριν μία εβδομάδα κι ένα EP με πέντε κομμάτια!!!

Serpentine pad είπε...

συμφωνώ απόλυτα για το προσωπικό γούστο.απλά μου φάνηκε λιιιγο προκλητικό το ποστ σου προς τους άλλους bloggers που το ψηφισαν.(εντάξει και στο κατω κατω της γραφής χέστηκα για το Mpp.το χω ξαναπει αλλωστε ότι ειναι από τα πιο υπερεκτιμημένα αλμπουμ της δεκαετιας).άντε ελπίζω αύριο να βάλετε στην εκπομπή τίποτα από το καινουργιό τους ep.. :P

Ανώνυμος είπε...

Φίλε σε είπα καμμένο στη αρχή αλλά ο serpentine pad σε έχει ξεπεράσει κατά πολύ. Πήρε προσωπικά μια γενική διαπίστωση που έκανες και σε έθεσε με σοβαρό ύφος προ των ευθυνών σου. Αυτό τον κάνει μακράν πιο ψυχαναγκαστικό τυπάκι και ασφαλώς πιο καμμένο.

Η πλάκα είναι ότι εν μέρει συμφωνώ και με τους δυο σας.

Σταματήστε όμως τη γελοία αντιπαράθεση λες και είστε οι σταυροφόροι της καλής μουσικής!

Σοβαρευτείτε χριστουγεννιατικα!

30 χρονω μαλάκες!

καλά χριστούγεννα μάγκες
alkoolikos

It’s a better way to feel
Don’t be real, be post modern

oksikemia είπε...

ειναι η δευτερη φορα που ο συντακτης γραφει με εριστικη (ή ερειστικη? μπερδευτηκα.) ειναι η αληθεια διαθεση.

http://popoculture.blogspot.com/2009/12/13-by-homo-ludens-edward-sharpe.html

τεσπα, η ουσια -θεωρω- οτι βρισκεται σε αυτο που γραφεις προς το τελος. υπαρχουν πολλοι λογοι για να ακουσει κανεις μουσικη. εσυ ακους για να σε διασκεδασει κτλ. σεβαστο αλλα σκεψου οτι δεν ακουν ολοι μουσικη μονο για να χορευουν.

oni είπε...

Πες τα Xρυσόστομε! [2]

Homo Ludens είπε...

@ oksikemia: Εριστικός, από την έριδα. Όχι ερειστικός από το ερείζω = μοιράζω, εξ ου και το έρεισμα.

oksikemia είπε...

thx man, δεν το ήξερα.

Dust Road είπε...

Πάντως ομολογώ ότι όσο καλό και αν είναι αυτό το post και τα σχολιά του, δεν θα φτάσει ποτέ το περσινό με τη τούρτα της Νατασας.

(τελειώνει ο χρόνος και με έπιασε νοσταλγία).

Animal collective rule! Είναι ο καλύτερος δίσκος όλων των εποχών. Και η καλύτερη ταινία όλων των εποχών γιατί είναι γεμάτος εικόνες. Και η καλύτερη γκόμενα των εποχών γιατί έχει καμπύλες ενορχηστώσεις.

Μόνο αγάπη.
xoxo

Aris είπε...

Ενόψει του νέου album των animal collective τυχαία μέσα από links έπεσα σε αυτό το post και δεν μπόρεσα να μη σχολιάσω..
Μετά από 3μισι χρόνια η άποψή σου για το Merriweather Post Pavillion έχει παραμείνει η ίδια; Και στο ρωτάω γιατί και εγώ όταν είχα πρωτοακούσει το album το εβρισκα χαοτικό και δεν μπορούσα να κατανοήσω τη μουσικότητά του. Όμως όσο περνούσαν οι μήνες και τα χρόνια έπιανα τον εαυτό μου να το κατανοεί όλο και περισσότερο και τελικά όχι μόνο δεν είναι "ασαφές", αλλά έχει ασύλληπτη μουσικότητα, μελωδικότητα, αρμονία κτλ. Κομμάτια όπως τo Bluish, το Brothersport, το My Girls, το In The Flowers και άλλα είναι "τραγούδια" με τα όλα τους και μάλιστα έχουν αρκετό ενδιαφέρον από μουσικής άποψης. Είμαι σίγουρος ότι έχεις κάποιο φίλο που να έχει σπουδάσει σοβαρά μουσική και ειδικά αρμονία, αν του ζητήσεις τη γνώμη του πιστεύω ότι το ίδιο θα σου πει.
Τελικά, το album με τα χρόνια έχει καταλήξει να μου φαίνεται φυσιολογικότατο, έως και εύκολο! Και πίστεψέ με το ακούω ακόμα στο repeat χωρίς κανέναν ψυχαναγκασμό. Αναρωτιέμαι και περιμενω να μάθω) αν έχεις αναθεωρήσει και εσύ!