Το “Shaking The Habitual” το πρωτακούσαμε την Πρωταπριλιά. Για πολλούς, το σχόλιο «ωραίο το αστείο σας, βγάλτε τώρα και το κανονικό άλμπουμ» ήταν το πιο επιτυχημένο της μέρας. Άλλοι πάλι το λάτρεψαν (το άλμπουμ, όχι το αστείο ή το σχόλιο). Προφανώς, το τέταρτο άλμπουμ του σουηδικού ντουέτου των αδελφών Dreijer θα αποτελέσει το «α λα Animal Collective ή Swans» debate της χρονιάς. Δεν υπάρχει μέση τοποθέτηση: Ή το λατρεύεις, ή το μισείς.
Οι ίδιοι οι Knife, εννοείται, ότι το γνωρίζουν καλά αυτό. Δεν υπήρξαν ποτέ συμβατικοί και δεν έχουν κανένα σκοπό να αλλάξουν τώρα. Και θα ρίχνουν όσο περισσότερο λάδι στη φωτιά αυτής της συζήτησης μπορούν. «Δεν έχουν και τίποτε καλύτερο να κάνουν, μπας και ασχοληθεί κανείς μαζί τους», θα πουν οι μεν, «μα αυτό είναι το μεγαλείο της ιδιοφυίας τους», θα ισχυριστούν οι δε. Τέλος πάντων.
Στο πλαίσιο της αντισυμβατικότητας (ή της αχρηστίας τους) μπορεί κανείς να εξετάσει και το εξώφυλλο του “Shaking The Habitual”. Φυστικί γράμματα πάνω σε έναν οργασμό ματζέντας (δες το δέκα δευτερόλεπτα και μετά πάρε τηλέφωνο τον οφθαλμίατρό σου) με κάποια γεωμετρικά σχήματα και τον τίτλο γραμμένο «κάπως στο χέρι». Σού μένει. Αλλά για τον σωστό, τον καλό λόγο;
Αυτοί πάντως που το βλέπουν κι αυτό ως αριστούργημα, οφείλουν να χαζέψουν και το βίντεο που βασίζεται πάνω στο εξώφυλλο (ή μήπως είναι το εξώφυλλο που προέκυψε από το βίντεο;) και όπου τα γεωμετρικά σχήματα (πάντα φυστικί σε φόντο μαντζέντα) γυρίζουν γύρω γύρω για περίπου 9 λεπτά. Το όλο πράγμα συνοδεύεται και από ήχους –από το “A Cherry On Top”, το τρίτο κομμάτι του άλμπουμ- και είναι πραγματικά το κερασάκι στην τούρτα ή η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι (αναλόγως του σε ποια μεριά του debate βρίσκεσαι). Ανήκοντας σε αυτούς που δεν γουστάρουν ούτε τα κεράσια, ούτε τις τούρτες, ομολογώ ότι δεν άντεξα ως το τέλος. Αλλά μπορείς να δοκιμάσεις κι εσύ τις δυνάμεις σου και να μας στείλεις ένα σχόλιο με το πώς τα κατάφερες.
(Γράφτηκε για το Jumping Fish)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου