21 Ιουν 2008

Περιμένω την ανταπόκριση του Αρκάντιν...

ΟΚ, στο χθεσινό κόλλημα με τον Τζο Ντασέν δεν αντέδρασε. (Στο μεταξύ ακούω Ντασέν ασταμάτητα από τότε. Τα άπαντα! Μιλάμε για τρελλό ενθουσιασμό. Θυμήθηκα τις κασέτες που έβαζε ο μπαμπάς στο Datsun μας όταν ήμουν παιδάκι -δεν θέλω σχόλια για το Datsun, ήταν από εκείνα τα "καυλόγκαζα"). Αλλά τώρα ο Αρκάντιν οφείλει να γράψει κάτι. Τον φαντάζομαι χθες το βραδυ στην πλατεία Ταξίμ ανάμεσα σε χιλιάδες αφηνιασμένους Τούρκους και περιμένω ένα από τα γλαφυρότερα κείμενα που θα έχω διαβάσει ποτέ. Έχοντας ζήσει πολύ πρόσφατα την εμπειρία των πανηγυρισμών των φιλάθλων της Γαλατά για το πρωτάθλημα, ξέρω ότι αυτό που έγινε χθες μετά τη νέα επική νίκη των Τούρκων στο Euro θα ήταν ανεπανάληπτο. Μέχρι το επόμενο θαύμα. Αλλά κάτι μου λέει ότι δεν θα υπάρξει επόμενο. Γιατί στον ημιτελικό θα αναλάβει ο Μπάστιαν...

4 σχόλια:

River Phoenix είπε...

χθες είδα τα πρώτα 10 λεπτά..έβαλα μετά μια ταινιούλα και είδα και το ξαναγύρισα αφού τέλειωσε η ταινία στο 115..μάλλον καλό timing!! λέτε οι κροάτες να γίνουν οι euro-loosers? αν και δύσκολα θα πάρουν τον τίτλο από την ισπανία...

άντε το αγόρι μας τώρα να αλώσει τους τούρκους...θέλω 2 γκολ αυτή τη φορά από τον ξανθό..

Nikos Fotakis είπε...

antapokrisi otan epistrepsw - misw ta greeklish, ws gnwston...

Nikos Fotakis είπε...

Παρασκευή βράδυ καθήσαμε για φαγητό σε ένα θαυμάσιο γλυκό εστιατόριο στον Πύργο του Γαλατά - ήταν σχεδόν άδειο. Ήμασταν μόνο εμείς (καμιά δεκαπενταριά άτομα) στα έξω τραπεζάκια και μια παρέα μέσα στο εστιατόριο απλωμένη γύρω από μια κτηνωδώς τεράστια τηλεόραση. Εγώ την τηλεόραση την είχα πλάτη - αδιαφορούσα. Ένας από την παρέα είπε ότι ο αγώνας ήταν τελείως αδιάφορος - όση ώρα έβλεπε είχε μόνο μια φάση. Κατά τις 11.30, πρησμένοι από το φαΐ και πτώματα από την κούραση της μέρας (περπατάγαμε από το πρωί) γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Ο ταξιτζής άκουγε τον αγώνα στο ραδιόφωνο, τσιτωμένος. Με το που μπήκαμε στο δωμάτιο, ανοίξαμε την τηλεόραση για να δούμε τι γίνεται. Πετύχαμε την ισοπαλία της παράτασης. Πριν ακόμα αρχίσουν τα πέναλτι, άρχισαν έξω τα πυροτεχνήματα. Με τα πέναλτι, οι δρόμοι γύρω από το ξενοδοχείο αντηχούσαν από κορναρίσματα και ρυθμικά συνθήματα που φώναζαν κάτι ξέφρενες αγριοφωνάρες. Και μ' αυτό το soundtrack μας πήρε ο ύπνος. Την επομένη, ήταν όλοι πολύ πιο ευγενικοί, χαρούμενοι και φιλόξενοι.

Homo Ludens είπε...

Κατάλαβα. Δεν πήγες στο Reina δηλαδή. Έπρεπε να το περιμένω...