Φέτος είναι η χρονιά της jazz...

Esperanza Spalding Live 07 / 2009 from Soulstaff on Vimeo.

Αν διαβάζεις αυτό το μπλογκ, ίσως και να με έχεις σιχαθεί: Django Reinhardt, Duke Ellington, Sonny Rollins, Roberta Gambarini, Dee Dee Bridgewater, Esbjorn Svensson, Medeski Martin & Wood και τόσοι άλλοι. Κάθε λίγο και λιγάκι έχω να σου πω για κάποιον που ξυπνάει το πρωί και κλάνει αυτοσχεδιασμούς στο πιάνο, το σαξόφωνο, την τρομπέτα, την κιθάρα, μια τραγουδίστρια που σε αγκαλιάζει με την φωνή της, κάποιον που πραγματικά ονειρεύεται να κάνει καριέρα παίζοντας βιμπράφωνο. Η πλάκα είναι ότι, κατά κανόνα, αυτή η εμμονή μου με την τζαζ αφορούσε περισσότερο σε μουσικές του παρελθόντος - και όχι άδικα: είτε μας αρέσει είτε όχι, οι μεγάλες μουσικές επαναστάσεις έχουν ήδη συντελεστεί, και τις περισσότερες τις ξεκίνησαν ο Θελόνιους Μονκ και ο Μάιλς Ντέιβις. Επίσης, είναι αλήθεια ότι έχει ήδη ηχογραφηθεί τόση μουσική που δεν έχουμε ακόμη αφομοιώσει, που δεν υπάρχει λόγος να ηχογραφείται καινούρια - πόσω μάλλον αν δεν πουλάει. Ειδικά στην τζαζ τα πράγματα είναι σχεδόν καταθλιπτικά: είναι ένα είδος που υπολογίζεται ότι εκπροσωπεί περίπου το 1,8% των πωλήσεων δίσκων παγκοσμίως (πριν από 5 χρόνια ήταν 3%) - και σ' αυτά υπολογίζονται ο Μάιλς και η Νόρα Τζόουνς. Κι όμως. Δεν ξέρω αν συνέβαινε πάντα ή αν απλώς είναι η παρούσα συγκυρία, αλλά νιώθω ότι, ειδικά φέτος, η τζαζ σοδειά είναι ιδιαίτερα πλούσια. Δεν εννοώ μόνο αριθμητικά - συστηματικά βγαίνουν καμιά εξηνταριά δίσκοι τον μήνα, παγκοσμίως - αλλά και ποιοτικά. Στο πρώτο εξάμηνο του 2010, έχω ακούσει συναρπαστικά δισκάκια: με έχουν συγκινήσει ο λαμπρός Κρίστιαν Σκοτ, ο φιλόδοξος Μπραντ Μέλνταου, ο εκρηκτικός Τζέισον Μοράν, ο γενναιόδωρος Άλντο Ρομάνο, οι λέκτορες του λυρισμού Κιθ Τζάρετ και Τσάρλι Χέιντεν, ο βαρυπενθών Νταν Μπέργκλουντ (που ξεπέρασε τον θάνατο του Σβένσον δημιουργώντας ένα ολοζώντανο σκανδιναβικό jazz-rock fusion) κ.ο.κ. Όσο τα ακούω με ζώνουν τα φίδια: συνέβαιναν τόσο ενδιαφέροντα πράγματα στην τζαζ τα τελευταία χρόνια, που εγώ κάλυπτα τα κενά μου στην δισκογραφική δεοντολογία; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είναι Ιούλιος κι έχω ήδη αρχίσει να γεμίζω εικοσάδα για την blogovision του Δεκέμβρη - για πρώτη φορά. Κι ότι κρατάω από τώρα την πρώτη θέση - από ένστικτο - για ένα άλμπουμ που θα βγει τον Αύγουστο, το Chamber Music Society της Εσπεράντζα Σπόλντινγκ, του μεγαλύτερου ταλέντου που έχει εμφανιστεί στην τζαζ εδώ και τουλάχιστον ένα τέταρτο του αιώνα (πριν ήταν αγέννητη)...

Esperanza Spalding, Chamber Music Society EPK from Concord Music Group on Vimeo.