Το καλοκαίρι ήλθε μερικές εβδομάδες νωρίτερα και το Jumping Fish είπε να το υποδεχτεί με μια ιδρωμένη playlist, γεμάτη με λεκέδες από καρπούζι και παγωτό χωνάκι. Όποιος, πάλι, θεωρεί ότι ο καλύτερος τρόπος να πολεμήσεις τη ζέστη είναι με ψύχρα, έχουμε και από αυτό. Εδώ θα βρεις 10 τραγούδια για το κρύο)
Ολόφρεσκος David Bowie στο (κατ’ εμέ) καλύτερο κομμάτι του κάπως μέτριου τελευταίου του άλμπουμ, σ’ ένα υπαρξιακό δράμα που πάντως ελάχιστη σχέση έχει με τον καύσωνα των ημερών πέραν του τίτλου του.
Το κατάμεστο στα πλήκτρα soft / adult (τι χαρακτηρισμός κι αυτός) rock που έπαιζαν οι Toto, είχε αρχίσει να γίνεται πολύ βαρετό και πασέ στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και όντως το “Fahreneit” του 1986 είναι ένα από τα πιο άθλια άλμπουμ τους. Ακούγοντας όμως το ομώνυμο κομμάτι σήμερα δεν μπορείς να μη νιώσεις μια κάποια νοσταλγία για την εποχή εκείνη που αγόραζες γρανίτα grillo ένα εικοσάρικο και έκανες διακοπές στην Στούπα και στην Κινέτα.
To έβαλα ως αντιστάθμιση στο “Fahreneit” περισσότερο, για να μετρήσουμε την θερμοκρασία και με τον δικό μας τρόπο, αλλά είναι τόσο ιδιαίτερο μέσα στην ηλεκτρονική του παράνοια, που ναι μεν δεν πολυθυμίζει καλοκαίρι, αλλά προσθέτει μια πινελιά αυθεντικότητας στη λίστα. Είναι σαν να φοράς panama hat από τον Παναμά αντί για ψάθινο καπελάκι από το σούπερ μάρκετ του νησιού.
To 1992 υπήρχε μια φήμη ότι η Suzanne Vega θα το γύριζε στην ηλεκτρονική μουσική. Όχι τυχαία. Το remix των DNA στο υπέροχο παλιό της folk κομμάτι “Tom’s Diner” είχε γίνει πριν δύο χρόνια η μεγαλύτερη επιτυχία που έκανε ποτέ. Τελικά το “99.9 F°” δεν ήταν techno, αλλά δεν είχε και πολύ σχέση με την ιδιαίτερη «αστική» folk που έγραφε μέχρι τότε. Το ομώνυμο κομμάτι είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Το πείραμα πάντως δεν πέτυχε και η Vega σύντομα γύρισε σε πιο γνώριμα μονοπάτια.
Δεν χρειάζονται συστάσεις για το πιο μεγάλο hit της Donna Summer. H μακαρίτισσα εδώ και ένα χρόνο Donna, έψαχνε για το πιο καυτό πράγμα απ’ όλα –κάτι που είναι παντός καιρού είναι η αλήθεια και δεν προϋποθέτει αποκλειστικά το καλοκαίρι για να το απολαύσεις.
Pat Benatar – “In The Heat Of The Night”
Στο εφηβικό μας δίλημμα “Lita Ford ή Pat Benatar;” οι περισσότεροι είχαμε δώσει την ψήφο μας στην πρώτη, επιμένοντας ότι ήταν πιο αυθεντική ροκού (και πιο ξανθιά, θα προσθέσω), αλλά οι λίγοι, οι ποιοτικοί, επέμεναν ότι η Pat –όντας και πιο παλιά στο χώρο- ήταν απείρως πιο «καυτή». Αυτό της το κομμάτι, από το σπουδαίο ομώνυμο άλμπουμ της του 1979 (που περιείχε και το έπος “We Live For Love”) το αποδεικνύει. Και επίσης προσθέτει και ποιοτικά χαρακτηριστικά στο δίλημμα. Lita το χειμώνα. Pat το καλοκαίρι.
Phil Ocs – “In The Heat Of The Summer”
Ένα ιστορικό κομμάτι από μια από τις θρυλικότερες φιγούρες που γέννησε ποτέ η folk. Το ακούς και βρίσκεις με τη μια τη βασική επιρροή όλων των nu-folk καλλιτεχνών που ξεπηδάνε τα τελευταία χρόνια σαν κράχτες ενοικιαζόμενων δωματίων την στιγμή που ακουμπάει ο καταπέλτης του φέρι μποτ στην προβλήτα του νησιού.
John Lee Hooker & Canned Heat – “Burning Hell”
Από τα πιο δημοφιλή κομμάτια του John Lee Hooker (το έγραψε το 1959), διπλασίασε την θερμαντική του ιδιότητα, όταν ξαναηχογραφήθηκε το 1970 με τη βοήθεια των Canned Heat, που –ως γνωστόν- μπορούσαν να κάνουν το καυτό ακόμη καυτότερο.
John Fogerty and The Fairfield Four "A Hundred and Ten In The Shade"
110 βαθμοί Φαρενάιτ είναι κάτι παραπάνω από 43 βαθμούς Κελσίου για όποιον αναρωτιέται. Και το συγκεκριμένο κομμάτι του John Fogerty είναι από τα πιο χαρακτηριστικά που έγραψε (το 1997) από τότε που διέλυσε τους Creedence Clearwater Revival.
Martha & the Vandellas – “Heatwave”
Ήθελα να κλείσω τη λίστα με το χαρακτηριστικότερο κομμάτι της και ήμουν έτοιμος να βάλω το “Vanilla Ice Ice Baby”, μέχρι που θυμήθηκα ότι υπήρχε το απόλυτο αντίδοτο στον καύσωνα, που μάλιστα χρησιμοποιούσε τη λέξη σαν τίτλο του!
(Γράφτηκε για το Jumping Fish)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου