Ας μην επιχειρήσω εδώ να αποτιμήσω το μεγαλείο του. Η δισκοκριτική για το “Julia With Blue Jeans On” του Moonface (το νέο το παρατσούκλι) θα έρθει μέσα στις επόμενες ημέρες πρόθυμη να τον αποθεώσει. Σήμερα ας κάνω απλά τις συστάσεις. Γιατί υπάρχει ακόμη κόσμος που δεν γνωρίζει τον Spencer Krug, έναν από τους κορυφαίους (τον κορυφαίο κατά την ταπεινή γνώμη του υπογράφοντος) Καναδούς μουσικούς. Ή γιατί η εμμονή του να αλλάζει πρόσωπα και σχήματα, έχει μπερδέψει ακόμη κι αυτούς που τον έχουν πάρει είδηση σε κάποιο από αυτά.
Οι Wolf Parade είναι πιθανότατα το πιο γνωστό του project. To έστησε μαζί με τον επίσης σπουδαίο Dan Boeckner το 2003 και το κράτησε στη ζωή μέχρι πρόπερσι. Το δεύτερο και το τρίτο άλμπουμ τους, τα “At Mount Zoomer” και “Expo 86” ήταν δύο από τα πιο υπέροχα δείγματα της σύγχρονής κιθαριστικής ροκ. Ενθουσίασαν το κοινό, τιμήθηκαν δεόντως από την κριτική.
Άλλοι ίσως τον γνωρίζουν από τους Sunset Rubdown, ένα πολύ πιο προσωπικό του project. To “Dragonslayer” του 2009 είναι για μένα ένας από τους κορυφαίους δίσκους της περασμένης δεκαετίας, αλλά και τα “Shut Up I Am Dreaming” και “Random Spirit Lover” δεν τα ξεπέρασε ποτέ κανείς αδιάφορα, αν έτυχε να πέσει πάνω τους. Το δε “Introducing Moonface” έκανε αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος του. Μας πρωτοσύστησε στον Moonface. Το καινούργιο του project, αυτό από το οποίο μας χαρίζει σήμερα το –πιθανότατα– κορυφαίο άλμπουμ του 2013.
Υπήρξαν όμως κι άλλες μορφές του Krug πριν φορέσει τη μάσκα του φεγγαριού. Ξεκίνησε ως Frog Eyes το 2001 στη Βικτώρια μαζί με τον τότε συγκάτοικό του, πριν μετακομίσει στο Μόντρεαλ για να φτιάξει τους Wolf Parade, αλλά και το instrumental τρίο Fifths of Seven. Και, βέβαια, υπάρχουν πάντα οι Swan Lake, το supergroup στο οποίο ξανασυναντήθηκε με τον Carey Mercer (τον συγκάτοικο που έλεγα πιο πάνω) και όπου συνεργάστηκε με τον Daniel Bejar των Destroyer και των The New Pornographers (άλλος με μανία να παίζει με εκατό διαφορετικά ονόματα και γκρουπ).
Ο Spencer Krug είναι σήμερα 36 ετών και έχει ήδη βγάλει 26 LPs και EPs μέσα σε 12 χρόνια καριέρας. Και ο Conor Oberst είναι πολυγραφότατος (ως Bright Eyes, Conor Oberst, Monsters of Folk και διάφορα άλλα), όπως και αρκετά ακόμη από τα παιδιά – θαύματα αυτής της γενιάς. Κανείς όμως δεν φτάνει στο επίπεδο του κυρίου Φεγγαροπρόσωπου. Κανείς δεν καταφέρνει να γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερος. Κανείς δεν επιμένει να κυνηγά την τελειότητα, ακόμη κι όταν όλοι γύρω του νιώθουν ότι κάποια στιγμή την έπιασε. Υπό αυτή τη λογική, η συνεχής αλλαγή προσώπων είναι μια καλή τακτική.
Αλλά, επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, οι καλύτερες συστάσεις δίνονται με την ίδια τη μουσική. Διάλεξα μερικά χαρακτηριστικά του τραγούδια και έφτιαξα με λίστα με χρονολογική σειρά. Για την ιστορία, ποστάρω και όλη του τη δισκογραφία:
2002: Frog Eyes – “The Bloody Hand” (Absolutely Kosher)
2003: Wolf Parade – 4song EP (Self-Released)
2004: Wolf Parade – 6song EP (Self-Released)
2005: Wolf Parade – “Wolf Parade” EP (Sub Pop)
2005: Fifths of Seven – “Spry from Bitter Anise Folds” (DSA)
2005: Sunset Rubdown – “Snake's Got a Leg” (Global Symphonic)
2005: Wolf Parade – “Apologies to the Queen Mary” (Sub Pop)
2006: Sunset Rubdown – “Sunset Rubdown” EP (Global Symphonic)
2006: Frog Eyes – “The Future Is Inter-Disciplinary or Not at All” (Acuarela Discos)
2006: Sunset Rubdown – “Shut Up I Am Dreaming” (Absolutely Kosher)
2006: Swan Lake – “Beast Moans” (Jagjaguwar)
2007: Sunset Rubdown – “Random Spirit Lover” (Jagjaguwar)
2007: Frog Eyes – “Tears of the Valedictorian” (Absolutely Kosher)
2008: Wolf Parade – “At Mount Zoomer” (Sub Pop)
2009: Sunset Rubdown – “Introducing Moonface” (Global Symphonic)
2009: Swan Lake – “Enemy Mine” (Jagjaguwar)
2010: Moonface – “Dreamland EP: Marimba and Shit-Drums” (Jagjaguwar)
2010: Wolf Parade – “Expo 86” (Sub Pop)
2011: Moonface – “Organ Music Not Vibraphone Like I'd Hoped” (Jagjaguwar)
2012: Moonface – “With Siinai: Heartbreaking Bravery” (Jagjaguwar)
2013: Moonface – “Julia With Blue Jeans On” (Jagjaguwar)
(Γράφτηκε για το Jumping Fish)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου