Οι 30 καλλίτερες power ballads όλων των εποχών

Με τον όρο power ballad εννοούμε ένα συναισθηματικό, συνήθως ερωτικό τραγούδι, που μπλέκει στα όρια της ροκ και της ποπ, έχοντας μεν ένα εξαιρετικά πιασάρικο ρεφρέν, αλλά φορτώνοντας την παραγωγή φουλ στην ηλεκτρική κιθάρα και στα ντραμς. Ξεκίνησε ως είδος στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν πολλές από τις ροκ μπάντες της εποχής είπαν να κατεβάσουν λίγο ρυθμούς και να γράψουν ένα-δυο κομμάτια που θα τις έκαναν γνωστές σε ευρύτερο κοινό.

Αυτές είναι οι 30 καλύτερες επικές μπαλάντες της Ιστορίας:


Aerosmith – “Dream On”


Οι Aerosmith είναι το γκρουπ που ζει και αναπνέει (κι έχει έτσι καταφέρει να εξηνταρίσει) για να ριγεί τα πλήθη με power ballads στις συναυλίες του. Είναι η μοναδική μπάντα που θα εμφανιστεί σ’ αυτήν εδώ τη λίστα με περισσότερα από ένα τραγούδια και δικαιωματικά ανοίγει το αφιέρωμά μας με αυτό εδώ το κομμάτι από το ντεμπούτο της, το 1973. Γιατί το “Dream On” είναι ο ορισμός της επικής μπαλάντας, ο κανόνας που ακολουθείται απαρέγκλιτα μέχρι και σήμερα.


Led Zeppelin – “Stairway To Heaven”

ύο χρόνια πριν οι Aerosmith ορίσουν τον κανόνα της επικής μπαλάντας, οι Zeppelin  έγραψαν το πιο σπουδαίο ίσως κομμάτι όλων των εποχών, που συνέβαλε τα μάλα στη δημιουργία του είδους που σήμερα ονομάζουμε power ballad. Μερικά από τα χαρακτηριστικά του που δανείστηκαν οι απόγονοί του είναι η τεράστια διάρκεια και η προοδευτική αύξηση του ρυθμού και της έντασης.


The Carpenters – “Goodbye To Love”

Άλλο ένα κομμάτι που προϋπήρξε του “Dream On” (γράφτηκε το 1972), αλλά που στοιχεία του χρησιμοποιήθηκαν εντατικά στην πορεία στο σκάρωμα μερικών από τις πιο επικές μπαλάντες της Ιστορίας. Οι Carpenters, όσο κι αν ήθελαν, δεν θα μπορούσαν ποτέ να γράψουν μια πραγματική power ballad, αλλά πάρε το τραγούδι, φόρεσέ του μια άλλη φωνή από της Karen, άλλαξέ του λίγο την παραγωγή και μπορείς να το βάλεις μέχρι και δίπλα στο “Bohemian Rhapsody”.


Queen – “Bohemian Rhapsody”

Τεχνικά δεν είναι power ballad, αφού δεν έχει ρεφρέν, αλλά όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, η μείξη διαφόρων ειδών μουσικής, η χρήση ηλεκτρικής κιθάρας και ντραμς, το κρεσέντο στο ρυθμό και την ένταση, ο βαθύς συναισθηματισμός, η θεατρική εκτέλεση, βρίσκονται εδώ στο απώγειό τους.


Bonnie Tyler – “Total Eclipse Of The Heart”

Το 1983 η Ουαλή Bonnie Tyler τραγούδησε ένα επτάλεπτο έπος, μια μικρή όπερα, που αποτελεί την καλύτερη ίσως έκφραση της έννοιας power ballad που βγήκε ποτέ. Πήρε όλη την κληρονομιά της δεκαετίας που μεσολάβησε από το “Dream On” μέχρι τότε, της πρόσθεσε την υπερβολή των ‘80s και μια φοβερή βραχνάδα στη φωνή και έγραψε (ο Jim Steinman δηλαδή) ένα από τα πιο εμπορικά singles όλων των εποχών. Αυτή είναι η ιστορία του.

Journey – “Don’t Stop Believin’”

Ένα ανεπανάληπτο έπος από το 1981, που αφηγείται μια ωραία ιστοριούλα –η αφήγηση είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό των κορυφαίων power ballads. Είναι το τραγούδι που έχει πουλήσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στον κατάλογο του iTunes (πάνω από 5 εκατομμύρια downloads).


Cutting Crews – “I Just Died In Your Arms Tonight”

Τους Cutting Crews τους λες και one hit wonder και η αιτία είναι αυτή εδώ η μπαλάντα. Στα όρια του new wave και της pop rock, έγραψε τη δική της ιστορία εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Ο «θάνατος στα χέρια σου» είναι μια μικρή αναφορά στο “le petite mort”, τη γαλλική μεταφορική φράση για το γυναικείο οργασμό.


Alannah Myles - “Black Velvet”

Όπου η power ballad αρχίζει να πατάει στα όρια της country και όπου η ιστορία του τραγουδιού μιλά για τη ζωή του Elvis Presley.


Foreigner – “I Want To Know What Love Is”

Το πιο εμπορικό κομμάτι που έγραψαν ποτέ οι Foreigner, μια μπάντα από την οποία είχες τις αξιώσεις να γράφει τέτοια τραγούδια στον αιώνα τον άπαντα, αφού εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ήταν οι πρωτοστάτες της δημιουργίας του soft rock κινήματος.


Meat Loaf – “I’d Do Anything For Love (But I Won’t Do That)”

Ό,τι ήταν να γραφτεί για τη δεύτερη καλύτερη έκφραση της έννοιας power ballad, το έχουμε ήδη γράψει εδώ. Είναι αυτοδιαφήμιση, αλλά πρόκειται για ένα ανάγνωσμα που οφείλει να έχει διαβάσει ο κάθε άνθρωπος που έχει τραγουδήσει έστω και μια φορά τους στίχους του ρεφρέν (ή έχει αναρωτηθεί τι είναι το “that” στον τίτλο).


Heart – “Alone”

Οι Heart έρχονται να μας μιλήσουν για έναν ώριμο έρωτα και να μας θυμίσουν ότι οι power ballads είναι μια υπόθεση ενηλίκων, σε αντίθεση με τα ερωτικά τραγούδια των προηγούμενων δεκαετιών, που ήταν πιο εφηβικά και πιο παιχνιδιάρικα. Εδώ μπορείς να ρίξεις και κανα δάκρυ, να πάρεις και κανα ψυχολόγο τηλέφωνο, άμα τα ακούσεις σε άσχημη φάση.


Nazareth – “Love Hurts”

Τι λέγαμε για δάκρυα και ψυχολόγους; Αυτό είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια όλων των εποχών (αμέ, τι νόμιζες; λατρεύω ακόμη περισσότερο τη διασκευή του από τον Rod Stewart) και μια power ballad που μπορεί να μην αλλάζει πολύ από την αρχή μέχρι το τέλος της, όπως συνηθίζεται, αλλά είναι ο τρόπος που ουρλιάζει ο Dan McCafferty που της χαρίζει τη σφραγίδα που χρειάζεται για να χωρέσει στη λίστα μας. Παλιότερα, όταν το έλεγαν οι Everly Brothers, o Roy Orbison ή η Emmylou Harris με τον Gram Parsons, ήταν κάτι άλλο. Την ιστορία του την είχα γράψει κάποτε εδώ.


John Farnham – “You ‘re The Voice”

Οι Αυστραλοί το έκαναν πάντα διαφορετικά και αυτό το ‘80s classic του John Farnham είναι η καλύτερη απόδειξη. Ακόμη πιο μεγάλη στιγμή ήταν, βέβαια, όταν το πήρε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και το έκανε «Ρίξε Κόκκινο Στη Νύχτα» (θεωρείται η καλύτερη διασκευή ξένου κομματιού στα ελληνικά).


Alice Cooper – “Poison”

Ξεκινάει ανάποδα, δυνατά, με ένα καθηλωτικό riff. Αλλά από το 35ο δευτερόλεπτο επιστρέφει στον κανόνα της power ballad για να αφαιρέσει λίγη από την σκληράδα του Alice Cooper και να το κάνει το τραγούδι – σύμβολό του, στα 41 του. Στον ίδιο δίσκο, το υπέροχο “Trash” του 1989, υπήρχε το “Hell Is Living Without You” που συνέγραψε ο Alice Cooper με τον Jon Bon Jovi και τον Richie Sambora και που κινείται ακόμη πιο κοντά στον κανόνα της power ballad. Αλλά τίποτε δεν είναι τόσο εμβληματικό όσο το “Poison”.


Poison – “Every Rose Has Its Thorn”

Μιλώντας για... Poison, πάρε κι αυτό.


Bon Jovi – “I’ll Be There For You”

Κι επειδή λίγο πιο πάνω, έπιασα και τους Bon Jovi, πάμε και στη δική τους πιο χαρακτηριστική power ballad. Θα μπορούσαν, βέβαια, να χώσουν στη λίστα μερικά ακόμη τραγούδια, αφού είναι οι καλύτεροι διάδοχοι που θα μπορούσαν ποτέ να αποκτήσουν οι Aerosmith στο θέμα αυτό, αλλά από σεβασμό στον Steve Tyler και την παρέα του, τους κρατάω σ’ αυτό μόνο. Στοιχείο - κλειδί για την σημασία του “I’ll Be There For You” στην 30άδα μας είναι το «γέμισμα» της κιθάρας που κάνει ο Sambora παρέα με τα ντραμς του Tico Torres πίσω από τους στίχους του τίτλου.


Whitesnake – “Here I Go Again”

Το πρωτοτραγούδησαν το 1982, αλλά προτίμησα την έκδοση του 1987, κυρίως λόγω του βίντεο. Η πρώτη εκδοχή ήταν περισσότερο blues rock, η δεύτερη είναι το κλασικό hard rock των ‘80s, με την απαιτούμενη παραμόρφωση στην κιθάρα και την απαραίτητη λακ στα μαλλιά.


Starship – “Nothing’s Gonna Stop Us Now”

Κι αφού καταπιαστήκαμε με όλους τους hard rock ύμνους των ‘80s, ας χαλαρώσουμε λίγο με ένα εντελώς τσιχλοφουσκέ pop one hit wonder από το 1987, γραμμένο για εκείνη την απόλυτη σαχλαμάρα ταινία, το «Μανεκέν». Ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος, αυτή η τεράστια μορφή της ελληνικής ποπ, πρόλαβε και το διασκεύασε την ίδια κιόλας χρονιά για την υπέροχη Αλέξια. Το απολαμβάνεις εδώ.


T’pau – “China In Your Hand”

Στο ίδιο στυλ με το κομμάτι των Starship, αλλά με ύφος που περισσότερο ταιριάζει στην Bonnie Tyler, το άλλο one hit wonder του 1987 μοιάζει λίγο ξεχασμένο σήμερα, αλλά άκουσέ το, θα σου φέρει ξανά το ίδιο ρίγος με τότε.


Kiss – “I Still Love You”

To 1982, στο “Creatures Of The Night”, οι Kiss είχαν γράψει τραγουδάρες σαν το “I Love It Loud”, το “Killer” ή το ομώνυμο. Κι η power ballad που καθόταν προς το τέλος του δίσκου περνούσε κάπως απαρατήρητη. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το “I Still Love You” καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο σπουδαία τους κομμάτια και, βέβαια, ένα συναυλιακό super hit.


Joe Cocker & Jennifer Warner – “Up Where We Belong”

Πολύ πρόσφατα το συμπεριέλαβα και στη λίστα με τα 10 καλύτερα τραγούδια που κέρδισαν ποτέ το Όσκαρ (http://www.jumpingfish.gr/article/ta-10-kalytera-tragoydia-poy-kerdisan-pote-vraveio/8083). Γενικά, νομίζω ότι μπορώ να σκαρώσω δεκάδες ακόμη δεκάδων που θα μπορούσε να χωρέσει.


Aerosmith – “I Don’t Wanna Miss A Thing”

Είναι το 1998 και η ταινία «Αρμαγεδδών» χρειάζεται μια συναισθηματική μπαλάντα για να ταιριάξει μ’ αυτά τα συγκινητικά και δακρύβρεχτα που συμβαίνουν εκεί στο φινάλε. Ποιος καλύτερος να τη γράψει από τη μπάντα που 25 χρόνια νωρίτερα είχαν ορίσει το είδος με το “Dream On”; (link στο α’ μέρος)


Sinead O’ Connor – “Nothing Compares To You”

Σύμφωνοι, δεν έχει ηλεκτρικές κιθάρες και ντραμς εδώ να τα δίνουν όλα, ούτε κάποιο ιδιαίτερο κρεσέντο, αλλά δεν πολυχρειάζονται όλα αυτά για να το πεις power ballad όταν υπάρχει η Sinead O’ Connor και ο τρόπος που τραγουδάει.


Def Leppard – “When Love & Hate Collide”

Άργησαν λίγο να γράψουν κι αυτοί έναν ορισμό της power ballad, αφού το στυλ της μουσικής τους ήταν ιδανικό γι’ αυτό το είδος, αλλά όταν το αποφάσισαν, το 1995, την έκανε τη δουλίτσα του.


Phil Collins – “In The Air Tonight”

Μένει σε αργούς ρυθμούς και χαμηλή ένταση περισσότερη ώρα απ’ ότι συνηθίζεται σε μια power ballad, αλλά ο Collins είναι πάνω απ’ όλα ντράμερ και ο κάθε ντράμερ που σέβεται τον εαυτό του πρέπει κάποια στιγμή να ρίξει κι ένα ξεσπασματάκι.


Tina Turner – “We Don’t Need Another Hero”

Από το soundtrack του “Mad Max Beyond Thunderdome”, μιας ταινίας που προϋποθέτει για κάτι επικό, έρχεται το κομμάτι που δεν έχει ανάγκη από ηλεκτρικές κιθάρες με παραμόρφωση για το χρίσουν power ballad. Γιατί έχει όσο μέταλλο χρειάζεται στην φωνή της Tina Turner.


Mr. Mister – “Broken Wings”

Είναι πάνω απ’ όλα το πώς προφέρει το “Take” ο Richard Page και το πώς σολάρει πίσω του η lead κιθάρα. Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 1985 κι εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η έννοια power ballad έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της.


Marillion – “Kayleigh”

Ποιος είπε ότι οι σοφιστικέ καλλιτέχνες δεν επιτρέπεται να γράψουν power ballads; Ακόμη και οι neo-progressive Marillion του σπουδαίου Fish φρόντισαν για την συνδρομή τους –κι αυτό εδώ είναι ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια της λίστας.


Chicago – “Hard To Say I’m Sorry”

Η δυσκολία του να πει κανείς συγγνώμη εκφράστηκε υπέροχα στο προηγούμενο τραγούδι, αλλά φτάνει στο απώγειό της σ’ ετούτο εδώ. Μουσικά, για τους Chicago, το κομμάτι που έγραψαν το 1982 με πολλά συνθεσάιζερ και περισσότερη παραμόρφωση στην κιθάρα, τους έβαζε σε μια νέα εποχή, όπως και ολόκληρο του κίνημα του Soft Rock, του οποίου βρίσκονταν επικεφαλής.


Guns n’ Roses – “November Rain”

Το μεγαλύτερο κείμενο που έχω γράψει ποτέ για το Jumping Fish είναι αυτό που αφηγείται την ιστορία του “November Rain”. Μάλλον δίκαια αφού αυτή είναι η power ballad που όρισε τα ‘90s (αν και γραφόταν από το ’83) και, κυρίως, αφού είναι το πιο μεγάλο σε διάρκεια τραγούδι που μπήκε ποτέ στο Top 10 των charts.



Και τα 30 κομμάτια του αφιερώματος, σε μια Spotify playlist: