Υπάρχει Θεός - ή μάλλον Θεά

Εντάξει, δεν είναι να παίρνει κανείς και πολύ στα σοβαρά τα Γκράμι - έναν απαρχαιωμένο θεσμό που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποδείξει ότι η αμερικανική μουσική βιομηχανία παραμένει ακμαία και σημαντική (και που ανακήρυξε άλμπουμ της χρονιάς το "έκλασε ο Σπρίνγκστιν και βγήκε αυτό" Suburbs) - αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι ωραίο να ξυπνάς ένα πρωί και να βλέπεις ότι στα πιο mainstream μουσικά βραβεία του πλανήτη ο Τζάστιν Μπίμπερ έχασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη από την Εσπεράντσα Σπόλντινγκ, που στα 26 της είναι η νεότερη καθηγήτρια του φημισμένου Μπέρκλι, μια καταπληκτική μπασίστρια, μια συναρπαστική περφόρμερ, μια ιδιοφυής δημιουργός, ένα ταλέντο από αυτά που εμφανίζονται μια φορά σε κάθε γενιά - μια γνήσια διάδοχος του Χέρμπι Χάνκοκ ή του Στίβι Γουόντερ, ανάλογα με τα κέφια της (δεν είναι τυχαίο το ότι ο Πρινς έχει πάθει την πλάκα του μαζί της - όπως και ο Ομπάμα, άλλωστε). Κι έχει πλάκα γιατί, ακόμη κι αν στα χρόνια που έρχονται μας κάνουν κλύσμα τον Μπίμπερ ακόμη περισσότερο από ό,τι φέτος, ο εκνευριστικός πιτσιρικάς έχασε δια παντός την ευκαιρία να κερδίσει βραβείο "πρωτοεμφανιζόμενου". Όχι ότι η λατρεμένη μου Εσπεράντσα είναι "πρωτοεμφανιζόμενη". Το θαυμάσιο Chamber Music Society είναι το τρίτο της άλμπουμ, αλλά αυτό προφανώς δεν έχει σημασία για τους γκράμηδες - εκείνοι τώρα την ανακάλυψαν. Πάλι καλά.