I will survive

Εδώ και λίγες μέρες έχω κολλήσει μ' αυτό:

Δεν έχω δει ποτέ τους Burger Project - φίλοι που εμπιστεύομαι λένε πως πρόκειται για την καλύτερη live μπάντα της Αθήνας (μαζί με τους Swinging Cats της Πέννυς Μπαλτατζή) - αλλά μου αρέσει ο ασεβέστατος τρόπος που κάνουν τις διασκευές τους. Δείχνει επίσης ότι ξέρουν από μουσική - ξέρουν πού να πατήσουν και ποιά ενορχήστρωση εξυπηρετεί τον εκάστοτε στόχο τους. Επίσης, ξέρουν ότι το mash-up, όπως και το λογοπαίγνιο, μπορεί να είναι το πιο φτηνό και κακόγουστο είδος χιούμορ, αν δεν το κάνεις καλά. Αν δηλαδή, δεν αξιοποιήσεις στο έπακρο όλα τα συστατικά με τα οποία διαλέγεις να παίξεις. Εν προκειμένω, το κάνουν υποδειγματικά. Το "I will survive" μπορεί όντως να είναι η κραυγή ελευθερίας του νεοέλληνα, ένα νέο κουτοπόνηρο "ελευθερία ή θάνατος". Ενώ το "Και σαν πρώτα ανδρειωμένη" θα μπορούσε κάλλιστα να ακούγεται στα γκέι μπαρ του πλανήτη, από το στόμα μιας ντραγκ Γκλόρια Γκέινορ.
Όσο για το μορικονικό twist στο δεύτερο μισό του κομματιού είναι απλώς σκέτη καύλα.
ΥΓ. Έχω μόνο σεβασμό για τον Σωτήρη Γκορίτσα, είναι ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ που ξέρει να πει μια ιστορία με εικόνες και οι ιστορίες που λέει είναι η καλύτερη ανατομία του σύγχρονου συγχυσμένου νεοέλληνα, με ένα πικρό υπόγειο χιούμορ που δεν συναντά κανείς συχνά.