Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ, αλλά δεν έχω επαφή με τις ελληνικές μου ρίζες. Εμεινα ορφανή και μεγάλωσα από θετούς γονείς. Ανυπομονώ όμως να έρθω στην Ελλάδα να συναντήσω τα ξαδέλφια και τους συγγενείς μου. Θα έρθουν όλοι να με ακούσουν. Μπορεί να μην έχω επαφή με την ελληνική μου καταγωγή, αλλά η αλήθεια είναι ότι η πρώτη μου επιρροή ήταν η Μαρία Κάλας. Ημουν 3 ετών όταν την είδα στην τηλεόραση και είχα καταγοητευτεί. Μου αρέσει επίσης πάρα πολύ το κλαρίνο. Το βρίσκω καταπληκτικό όργανο.
Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΑΡΑ ΒΟΝ και τη Νίνα Σιμόν με κολακεύει. Σημαίνει ότι έχω πετύχει τον στόχο μου. Αυτές οι τραγουδίστριες, όπως και η Μπίλι Χόλιντεϊ, την οποία αγαπώ ιδιαίτερα, είναι που έκαναν αυτή τη μουσική δημοφιλή. Εχω μάθει πολλά από αυτές.
ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ επαγγελματικά με ένα ψέμα. Ημουν νέα, βαριόμουν, αλλά ήξερα τι θέλω να κάνω. Εβαλα μια αγγελία που έλεγε: «Επαγγελματίας τραγουδίστρια ψάχνει συγκρότημα». Δεν περίμενα να απαντήσει κανείς, αλλά με κάλεσαν και τα βρήκα με τη δεύτερη μπάντα που ανταποκρίθηκε. Το επόμενο Σαββατοκύριακο ήμουν στη σκηνή κι ένιωθα σαν να ήμουν πάντοτε εκεί. Ηταν φυσικό.
ΚΑΘΕ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ. Συνήθως δεν ετοιμάζω λίστα με τα τραγούδια που θα πω και τη σειρά. Είναι μια συναισθηματική εμπειρία, που εξαρτάται από το πώς θα ανταποκριθεί το κοινό. Πολλές φορές εκπλήσσομαι κι εγώ η ίδια με τον εαυτό μου. Αυτό που κυρίως έμαθα μέσα από τη δουλειά μου είναι να εκφράζομαι, να αφήνω τα συναισθήματά μου να φανούν μέσα από το τραγούδι. Η ζωή δεν είναι πάντοτε εύκολη και το τραγούδι προσφέρει ψυχική εκτόνωση τόσο για μένα όσο και για το κοινό. Αν δεν υπήρχε ακροατήριο, η μουσική θα ήταν άδεια.
Η ΤΖΑΖ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ: από τους τέσσερις γιους μου, οι τρεις είναι μέλη της μπάντας μου - ο Ντόναλντ παίζει ντραμς, ο Γκούσταβ πιάνο και ο Τζόι κιθάρα. Μόνο ο μπασίστας μου δεν είναι μέλος της οικογένειας. Ο μικρότερος, ο Τέο, είναι 11 ετών. Ελπίζω να τον καταφέρω να τραγουδήσει. Ο πατέρας μου επίσης ήταν τζαζ μουσικός, έπαιζε σαξόφωνο. Ηρθε από τη Γουινέα στη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και έφερε μαζί του τη μουσική του. Δεν είναι θέμα γονιδίων, είναι μια πνευματική κατάσταση, κάτι που έχεις μέσα σου που υπερβαίνει τα πάντα. Είναι τόσο απλό.
ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, τη Νέα Υόρκη και τώρα στη Στοκχόλμη. Μου αρέσει να ταξιδεύω, να ανακαλύπτω νέα μέρη, να φροντίζω την πνευματική μου καλλιέργεια. Η Νέα Υόρκη είναι το καλύτερο μέρος για έναν μουσικό της τζαζ, είναι εκεί όπου συμβαίνουν όλα. Αλλά στη Σουηδία είναι καλύτερα για έναν γονιό. Είναι μια χώρα στην οποία μπορείς να μεγαλώσεις μια οικογένεια. Αλλά ποιος ξέρει; Μπορεί να λατρέψω την Ελλάδα και να θελήσω να ζήσω στην Αθήνα.
- H Ελιζαμπέτ Κοντομάνου, η κατά τεκμήριο σημαντικότερη τζαζ τραγουδίστρια της Ευρώπης, εμφανίζεται μέχρι την Πέμπτη 17/2 στο «Half Note Jazz Club» (Τριβωνιανού 17, Μετς, τηλ.: 210 9213310)
- (Μέρος αυτής της συνέντευξης δημοσιεύτηκε στο τεύχος Φεβρουαρίου του περιοδικού Big Fish)
- Update: To ξέρω, είμαι ασυγχώρητος. Παρέλειψα να συνοδεύσω αυτήν την ανάρτηση με την ανάλογη μουσική υπόκρουση, όπως π.χ. την ερμηνεία της στο Good Morning Heartache, σε ζωντανή ηχογράφηση από το φεστιβάλ Jazz a Porquerolles, με τον Άρτσι Σεπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου