5 Απρ 2007

Η αδικημένη Μαρία Αντουανέτα και άλλοι εκπεσόντες άγγελοι


Εντάξει, ο "Καλός Γερμανός" (με Τζορτζ Κλούνι, Κέιτ Μπλανσετ, Τόμπι ΜακΓκουάιρ) θα είναι από 'κείνες τις ταινίες του Σόντερμπεργκ που σε μπερδεύουν λίγο με τις στιλικές του εμμονές και τη μαύρη τρύπα στο σενάριο -σαν το "Κάφκα" ή το "Σολάρις", ας πούμε-, εντάξει και με το "Hollywoodland" (με Μπεν Αφλεκ, Άντριεν Μπρόουντι, Νταϊάν Λέιν, Μπομπ Χόσκινς) που τα πήγε περίφημα στη Βενετία, αλλά ποιός χέστηκε για τη Βενετία όταν το αντικείμενο είναι κομμάτι δύσπεπτο (η άνοδος, η πτώση και ο μυστηριώδης θάνατος του τηλεοπτικού Σούπερμαν -του ποιού;). Αλλά τη "Μαρία Αντουανέτα" (με Κίρστεν Ντανστ και Μαριάν Φέιθφουλ) την περίμενε η μισή Ελλάδα με αγωνία και η άλλη μισή με ακόμη περισσότερη. Η μισή για να θαυμάσει την πρόωρη Πάρις Χίλτον που γεννήθηκε αιώνες πριν την εποχή της και κατέληξε στην γκιλοτίνα με απορία που κανείς δεν μπορεί να την κατανοήσει και η άλλη μισή για να κράξει την Σοφία Κόπολα και τις τσιχλοφουσκικές ονειρώξεις της.
ΟΚ, υπερβάλλω τώρα, αλλά αυτή τη μανία που έχει πιάσει ξαφνικά τα μεγάλα στούντιο να στέλνουν απ' ευθείας στα videoclubs καλές ταινίες που πήγαν άπατες εμπορικά στις ΗΠΑ, δεν μπορώ να την καταλάβω. Στο κάτω κάτω, αν δεν θέλουν να ρισκάρουν τα έξοδα προώθησης, ας μην κάνουν διαφήμιση. Οι "Ζωές των Άλλων" κόψανε 100 και βάλε χιλιάδες εισιτήρια βασισμένες στο word of mouth και δεν ήταν και κανα αριστούργημα. Αν είναι να βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη μόνο ό,τι τεστάρεται από τους Ούνους του Ουαϊόμινγκ και της Μοντάνα, τότε πείτε το μας από τώρα αδελφοί Ουόρνερ και λοιποί στουντιάρχες. Έτσι κι αλλιώς η TV μας παίζει συνεχώς κουράδες, οπότε θα την αντικαταστήσουμε με έναν προτζέκτορα, θα πιάσουμε γκόμενα το σπυριάρικο κορίτσι του videoclub και θα τη βγάζουμε κάθε βράδυ με DVD. Τα απομεινάρια της παραγωγής σας είναι συνήθως καλλίτερα κι απ' τα διαμάντια της.

Δεν υπάρχουν σχόλια: