6 Απρ 2007

Arcade Fire - Neon Bible


Ο Γιώργος ο Τσίρος, ο αρχισυντάκτης του "Κ" με πλησίασε με ενθουσιασμό, σίγουρος ότι το είχα ακούσει –κι ας ήταν μόλις 9 Μαρτίου, τρεις μέρες μετά την κυκλοφορία του “Neon Bible”. «Απίστευτο έτσι;» με ρωτούσε κι εγώ δεν είχα τι να του απαντήσω. Μια βδομάδα μετά ο Φώτης ο Βαλλάτος, κατάφερνε νέο συντριπτικό άπερκατ στο σακατεμένο μου σαγόνι, ανακηρύσσοντάς τους ως το «καλλίτερο γκρουπ της εποχής μας» στο «Nitro», την ίδια ώρα που εγώ ακόμη πάσχιζα να κατεβάσω το νέο άλμπουμ των Arcade Fire από το eMule (το Μάρτιο αποφάσισα να σταματήσω να αφαιμάζω το οικογενειακό budget τόσο άγρια όσο έκανα το προηγούμενο εξάμηνο ακουμπώντας ένα γενναίο πακέτο ευρώ στο Fnac κάθε μήνα για CDs).

Τελικά το άκουσα, μετά μου κάηκε το Sony Walkman (πριν καν κυκλοφορήσει στην ελληνική αγορά, εγώ πρόλαβα να το χαλάσω) και μου έμειναν μόνο κάτι ξενύκτια μπροστά στο PC για να επιβεβαιώσω το αρχικό μου συμπέρασμα για το νέο άλμπουμ των παιδιών απ’ το Μόντρεαλ: Οι Arcade Fire είναι όντως “on fire”, αλλά όχι όσο ο Αστέρας Τρίπολης που –αυτός μάλιστα!- είναι το πραγματικό καμάρι της Αρκαδίας και πάει φουλ για την Α’ Εθνική. Οι Καναδομπούμπουρες παίζουν κι αυτοί στην Α’ Εθνική του ανεξάρτητου και πειραματικού ροκ, αλλά δεν μπορείς να τους πεις και το «καλλίτερο» συγκρότημα εκεί έξω ρε Φώτη, κυρίως γιατί οι καιροί έχουν αλλάξει και δεν είναι όπως πριν μια δεκαπενταετία που έβγαιναν οι Pearl Jam και οι Nirvana και ήσουν σίγουρος γι΄αυτό που άκουγες.

Ακόμη και τώρα, που το έχω ακούσει ίσα με εικοσιπέντε φορές, δεν έχω καταλήξει αν τούτο εδώ είναι καλλίτερο, ή το “Funeral” που έβγαλαν προ τριετίας. Και δεν θα καταλήξω γιατί είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Εγώ στο “Neon Bible” –πείτε με τρελλό- βλέπω πολύ Μπιλι Τζόελ και James και Radiohead και γουστάρω που ο Γουίν Μπάτλερ και το γυναικάκι του, η Ρεζίν Κασάν (Regine Chassagne), μαζί με το υπόλοιπο παρεάκι μεγάλωσαν και σοβάρεψαν, αλλά το “Funeral” μολονότι έλεγε «Κηδεία», εμένα μου έκανε πιο φωτεινό και χαρούμενο. Εδώ τα πάντα είναι υπολογισμένα. Έχουμε 4-5 αριστουργήματα («Intervention», «The Well and the Lighthouse», «No Cars Go» και κυρίως «Windowsill» και «My Body is a Cage») κι άλλα έξι κομμάτια για να βγει το άλμπουμ, έχουμε αισιοδοξία για το μέλλον και τη σιγουριά του ώριμου πια ροκά, αλλά δεν έχουμε την σπιρτάδα του “Funeral”.
Κοινώς, αν ήταν γκόμενα, θα ήταν αυτή η κάπως παχουλή, κάπως κακοντυμένη, κάπως απόμακρη, κάπως δύστροπη, αλλά με μια αλλόκοτη σεξουαλικότητα συνάδελφος, που ένα βράδι μετά από πολλή δουλειά σε έβγαλε έξω για ένα ποτό και μετά σου έκανε κι ένα ασύλληπτο γαμήσι (sex, σεξ!), αλλά εσύ το άλλο πρωί που ξύπνησες δεν ήσουν ακόμη σίγουρος για το τι σκατά ήθελες να κάνεις μαζί της στο μέλλον...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και πάλι πολλά αστεράκια έβαλες...
Είναι τραγικά άνισος. Το πρώτο μισό, μέχρι το black wave, μέτριο έως κακό. Από το ocean of noise μέχρι το No cars go, λες και τους τσίμπησε μύγα τσε-τσε, το ένα αριστούργημα ακολουθεί το άλλο. Και τελειώνουν με το επιεικώς αδιάφορο my body is a cage.

Homo Ludens είπε...

Καλά, εμένα το "My Body is a Cage" μου αρέσει πολύ (αλλά αυτά είναι γούστα) και όντως ο χαρακτηρισμός "άνισος" που δίνεις, ταιριάζει γάντι στο άλμπουμ, αλλά τα αστεράκια δεν μπορείς να μην τους τα δώσεις όταν το μισό CD περιέχει αριστουργήματα (όπως παραδέχεσαι κι εσύ) -ειδικά στην εποχή του τέλους του άλμπουμ. Ποιο άλλο γκρουπ βγαίνει με 5 τραγουδάρες μέσα στην ίδια χρονιά πια; Επιμένω, βέβαια, πως δεν είναι το καλλίτερο γκρουπ εκεί έξω.

Ανώνυμος είπε...

Billy Joel, James και Radiohead, ε;
Ενδιαφέρον...
Εγώ βρήκα Echo & the Bunnymen, λίγο Costello και περισσότερο Springsteen από ό,τι θα περίμενα.
ΝΚΦΩΤΑΚΗΣ

Homo Ludens είπε...

Χα! Τώρα που το λες, είναι σαν να έχεις βρει τις σωστές λέξεις και τα κομμάτια του παζλ που έλειπαν. Η πλάκα είναι ότι από τη στιγμή που έγραψα το post έχω ξανακούσει το CD ίσαμε 50 φορές και δεν μπορώ να καταλάβω πού σκατά ανακάλυψα την επιρροή από Radiohead. Μάλλον θα ήμουν λιώμα την ώρα που το έγραφα...
Πώς σου φαίνεται εσένα το άλμπουμ ΝΚΦ; Είναι οι AF το καλλίτερο γκρουπ εκεί έξω;