Countdown to 007: (014) Επιχείρηση Κινούμενος Στόχος

ΟΚ, το "A View to a Kill" δεν είναι καλή ταινία. Ο Ρότζερ Μουρ είναι ΠΟΛΥΥΥΥΥΥ γέρος πια (58 ετών το 1985) και είναι κομματάκι αστείο να τον βλέπεις με τόση λακ στο μαλλί να πασχίζει να κάνει τα κόλπα που κάνει. Η υπόθεση είναι ολίγον βαρετή, η σκηνοθεσία του Τζον Γκλεν αργόσυρτη και τα δύο κορίτσια του Τζέημς Μποντ είναι μέτριες ηθοποιοί. Αλλά.............

Βρισκόμαστε ακριβώς στο μέσον της δεκαετίας του '80 και αυτή η ταινία είναι γεμάτη από σύμβολα της τρελλής αυτής εποχής -λατρεμένα σύμβολα και ψάχνω έστω και έναν αναγώστη του "ΠΠC" που θα το αμφισβητήσει. Ναι, ως 007 είναι μάπα, αλλά ως κατάλογος της ποπ κουλτούρας μας θα έπρεπε να μοιράζεται στα σχολεία μαζί με το βιβλίο των θρησκευτικών σε deluxe DVD. Ή VHS καλλίτερα. Πάμε;



Κατ' αρχάς η μουσική. Οι Duran Duran στα καλλίτερά τους, δεν θα μπορούσαν να τραγουδήσουν τίποτε υποδοεέστερο από το κορυφαίο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ για ταινία Τζέημς Μποντ. Τις λεπτομέρειες θα τις αναλύσει ο mr. Arkadin (που βέβαια δεν το κατατάσσει στο top 5 του γιατί είναι πιο αγαπησιάρης από μένα), αλλά ο τρόπος που μερικά βασικά στοιχεία της μουσικής των ταινιών του 007 μπλέκονται με τα synths του Νικ Ρόουντς και το δραματικό τραγούδισμα του Σάιμον Λε Μπον είναι αδιαμφισβήτητα εμβληματικός. Έγινε, φυσικά, ο απόλυτος ύμνος της εποχής του και είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που θυμάται όποιος δεν είδε την ταινία ποτέ ξανά από τότε.

Ο Κρίστοφερ Γουόκεν είναι ένας τεράστιος ηθοποιός και το αποδεικνύει ακόμη κι όταν το σενάριο δεν βοηθά καθόλου. Ο Μαξ Ζόριν του είναι από τους καλλίτερους... κακούς. Τον υποδύεται χωρίς κορυφώσεις, πείθοντας σε κάθε του εμφάνιση ότι αυτός εδώ πραγματικά μπορεί να τα κάνει εντελώς κώλο ως ο απόλυτος ψυχωτικός (εν προκειμένω, να πνίξει τη Silicon Valley κάτω από τόνους νερού!).

Η Γκρέις Τζόουνς είναι η Γκρέις Τζόουνς. Παίζει υπερβολικά, αλλά δεν πειράζει γιατί η Γκρέις Τζόουνς ΕΙΝΑΙ τα '80s. Είναι το κιτς και η υπερβολή, το χρώμα και το ανδρόγυνο, το φαιδρό και το τρομακτικό -δύο σε ένα. Period.

Η Τάνυα Ρόμπερτς είναι άθλια ηθοποιός. Αλλά είναι μουνάρα. Και κυρίως είχε μόλις πρωταγωνιστήσει στην "Σήνα, η Βασίλισα της Ζούγκλας", την ταινία δηλαδή που εισήγαγε τον γεννημένο στα μέσα της δεκαετίας του '70 ανδρικό πληθυσμό στην γοητεία της σεξουαλικής ικανοποίησης δια του αυνανισμού. Μάλιστα, πήρε τόσο σοβαρά το ρόλο της που μετά το "A View to a Kill" συνέχισε την καριέρα της ακριβώς όπως έπρεπε: Σε σοφτ πορνό τηλεταινίες της καλωδιακής. Respect!

Kαι τώρα πάτα play και απόλαυσε το τέλειο trailer του "Night Eyes"!



Ο Ρότζερ Μουρ ξεκινά την ταινία κάνοντας αυτοσχέδιο snowboard. Το σπορ έχει γίνει... σπορ μόλις πριν 3 χρόνια (το '82 έγινε ο πρώτος αγώνας -μέχρι τότε το απολάμβαναν μόνο κάποιοι χαβαλέδες) και ελάχιστα χιονοδρομικά επιτρέπουν στους snowboarders να χαλάνε τις πίστες των σκιέρ! Επίσης, επισκέπτεται το Άσκοτ και τις ιπποδρομίες του. Τι τέλειο! Τα ντυσίματά του έχουν επιτέλους βελτιωθεί (στην κλασική στολή του gentleman τα '80s έφεραν εξορθολογισμό, ξαναστενεύοντας τα πέτα κοστουμιού και πουκαμίσου και κόβοντας τα πολλά μοτίβα, ενώ επαναφέρουν την pochette και την μονόχρωμη γραβάτα -στην υπόλοιπη μόδα, βεβαίως, απλά ασέλγησαν!) και ο 007 είναι εξαιρετικά γοητευτικός, αν και παππούλης. Πίνει Bollinger του '74 και Chateau Lafitte, τα μπαγκάζια του είναι αποκλειστικά Louis Vuitton, το αυτοκίνητό του Rolls Royce. Δουλεύει βεβαίως σε Αpple Macintosh (είχε μόλις παρουσιαστεί μια χρονιά πριν, στο "Blade Runner"). Για τον 007 ο,τι καλλίτερο.

Μέχρι και οι κομπάρσοι στο "A View to a Kill" κουβαλάνε πάνω τους όση ποπ κουλτούρα δεν είχαν ούτε οι πρωταγωνιστές μέχρι τώρα. Ο Ντολφ Λούντγκρεν δεν βγάζει ούτε κιχ, παίζει για δεκαπέντε δευτερόλεπτα τον Σοβιετικό μπράβο, αλλά αυτό ήταν αρκετό για να προαχθεί στο σύμβολο της ρωσικής δύναμης την ίδια χρονιά ως Λοχαγός Ιβάν Ντράγκο στο "Ρόκι ΙV".

Mε λίγα λόγια, ό,τι βλέπεις σ' αυτήν την ταινία μοσχοβολά '80s και ο Ρότζερ Μουρ αποχωρεί με ψηλά το κεφάλι. Μάλιστα, μαγειρεύει για πρώτη φορά ως 007 στη ζωή του (τίποτε περισσότερο από μια ομελέτα, βεβαίως) και ρίχνει στον κρεβάτι κάτι παραπάνω από τον μέσο όρο του στις επτά ταινίες που υποδύθηκε τον Μποντ. Τρία κορίτσια, δηλαδή, και στο σύνολο φθάσαμε πια τα 35 σε 14 ταινίες. Ηρωική έξοδος, αν μη τι άλλο!

update (post μέσα στο post - από τον Mr. Arkadin):

"Ό,τι βλέπεις σ' αυτήν την ταινία, μοσχοβολά '80s" γράφει ο Homo Ludens και στο μυαλό μου τα '80s συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις" - Duran Duran. Όχι Μαντόνα, όχι Μάικλ Τζάκσον, όχι Prince, όχι Iron Maiden, όχι Bon Jovi, όχι Wham! - Duran Duran. Ακόμα και τώρα, το άκουσμα αυτών των λέξεων μου φέρνει στο μυαλό να είμαι στο δημοτικό και να συζητάω με τους συμμαθητές μου στο διάλειμμα για το βίντεο κλιπ του "Wild Boys", που έδειξε το Μουσικόραμα. Βέβαια, το "Α View to a Kill" είναι σαφώς καλύτερο από το "Wild Boys". Για την ακρίβεια, είναι μάλλον το καλύτερο τραγούδι που έχουν πει ποτέ οι Duran Duran, μετά το "Hungry Like a Wolf". Είναι επίσης μια επιστροφή του Τζον Μπάρι στον παλιό καλό του εαυτό, εκείνον που βρίσκεται σε επαφή με την ποπ της εποχής του. Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο τραγούδι του 007 - σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνεται στο προσωπικό μου top-5. Είναι όμως σίγουρα, το μοναδικό πράγμα που αξίζει πραγματικά σ' αυτήν την ταινία.