Ο σημαντικότερος σύγχρονος Αμερικανός τζαζ πιανίστας απόψε στην Αθήνα

Έχω γράψει τουλάχιστον πέντε φορές (που θυμάμαι) για τον Μπραντ Μέλνταου στο "Jazz&Τζαζ" - ανέτρεξα σε όσα από αυτά τα κείμενα έχουν επιβιώσει στο σκληρό μου, μήπως βρω κάποιο κατάλληλο για να αναρτήσω εδώ, αλλά μάταια - η επικαιρότητα με έχει ξεπεράσει. Πρώτα απ' όλα το τρίο του δεν είναι πια το ίδιο. Μετά από δέκα τουλάχιστον χρόνια ζύμωσης με τον μπασίστα Λάρι Γκρενάντιερ και τον Χόρχε Ρόσι, με τους οποίους ανέπτυξε την "τέχνη του τρίο" στην ομώνυμη σειρά ζωντανών ηχογραφήσεων στο Village Vanguard, ένας νεός, καλύτερος ντράμερ, ο Τζεφ Μπάλαρντ, συνοδεύει πια τον πιο ιδιοφυή αμερικανό τζαζ πιανίστα της εποχής μας, αυτός που οι κριτικοί θεωρούν φυσικό διάδοχο πότε του Μπιλ Έβανς πότε του Κιθ Τζάρετ - ενώ εγώ θεωρώ πως, αν οι δυο πιανίστες ήταν γκέι ζευγάρι, ο Μέλνταου θα ήταν ο καρπός του καλλιτεχνικού τους έρωτα.
Κατά τ' άλλα, ο Μέλνταου παραμένει ένας θυελλώδης πιανίστας με ένα παίξιμο εσωστρεφές, συναισθηματικά φορτισμένο και γεμάτο αναφορές: από την κλασική μουσική των καταβολών του, μέχρι τη λογοτεχνία του αγαπημένου του Γκαίτε, μέχρι την σύγχρονη ποπ, την οποία αποδομεί στα εξ ων συνετέθη, με τον τρόπο που το έκαναν πάντα οι τζαζίστες. Είναι ανέκδοτο το ότι σε κάθε δίσκο του 38χρονου πιανίστα (κι έχει ηχογραφήσει 13 μέσα σε 13 χρόνια!) υπάρχει μια διασκευή τραγουδιού των Radiohead, στο τελευταίο του όμως, μια ακόμη ζωντανή ηχογράφηση στο Village Vanguard, είναι δύο άλλοι ύμνοι ηρώων των '90s που έχουν την τιμητική τους: το Black Hole Sun των Soundgarden σε μια χαοτική, σχεδόν ημίωρη εκτέλεση και το Wonderwall των Oasis, σε μια πιο εύπεπτη, ποπ εκτέλεση, που δεν αποκλείει και τον αμύητο ακροατή.
Κάτι μου λέει ότι θα περάσω πάρα πολύ καλά απόψε στο Παλλάς...

• update: Πήγα - και πέρασα τωόντι μαγικά. Σπάνια έχουμε την τύχη να ακούσουμε πραγματική μουσική στην Αθήνα. Κανείς δεν συνδυάζει ταυτόχρονα τον Μπιλ Έβανς, τον Μπαχ και τους Radiohead με τον τρόπο που το κάνει ο Μέλνταου. Και ναι, κράτησε για το τέλος δυο συγκλονιστικά τραγούδια σε δυο συγκλονιστικές διασκευές: το "Exit music for α film" των Radiohead και το "Still crazy after all these years" του Πολ Σάιμον...