Αν εξαιρέσεις την υπνωτιστική ερμηνεία του Ντάλτον, όλα τα υπόλοιπα εδώ πάνε μια χαρά: Ο Ντέιβιντ Χέντισον, ο καλλίτερος Φίλιξ Λέιτερ so far (από το "Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν") επιστρέφει και αποτελεί και τον λόγο για την "Προσωπική Εκδίκηση" του 007 ("License to Kill" ήταν, βεβαίως, ο πρωτότυπος τίτλος). Ο "κακός" Φρανς Σάντσες (Ρόμπερτ Ντάβι) σκοτώνει τη γυναίκα του -και κουμπάρα του Μποντ- και σακατεύει τον Φίλιξ. Ο 007 παίρνει πρωτοβουλία να κυνηγήσει τον κακό στην φανταστική νησιωτική του χώρα ("Ίσθμους") και ο Μ του στερεί την άδεια να σκοτώνει. Δεν πειράζει. Τον βοηθά ο Q...
O Ντέσμοντ Λιουέλιν έχει τον πιο πλήρη ρόλο από όλες τις ταινίες που έπαιξε μέχρι τώρα (κάτι έπρεπε να κάνουν μ' αυτόν τον Μποντ που τους έτυχε) και η Κάρι Λόουελ ως Παμ Μπουβιέ είναι μια χαρά bond girl (μαζί με την γκόμενα του "κακού" ανεβάζουν στο 36 τον σεξομετρητή μας). Τσιμπουκοτσόγλανος του Σάντσες είναι ο Μπενίτσιο ντελ Τόρο σε μια από τις πρώτες ταινίες της καριέρας του, το τραγούδι της Γκλάντις Νάιτ θυμίζει τις παλιές καλές τζεϊμσμποντικές μπαλάντες, τα ντυσίματα είναι επιτέλους αξιοπρεπέστατα και το glamour υπεραρκετό, οι σκηνές δράσης είναι εξαιρετικές (το γράπωμα του αεροπλάνου του Σάντσες από το ελικόπτερο της CIA και μετά η πτώση του γαμπρού Φίλιξ και του κουμπάρου Μποντ με αλεξίπτωτα ακριβώς στην εκκλησία που περιμένει τον πρώτη η μέλλουσα γυναίκα του ή η καταδίωξη με τα βυτιοφόρα στο φινάλε μένουν αξέχαστες).
Επίσης, για πρώτη φορά μετά το «Στην Υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητος» ο 007 ξαναεμφανίζεται συναισθηματικός. Αλλά τα είπαμε: ο Ντάλτον ήταν καλός για Χίθκλιφ. Όχι για Μποντ. Το 1989 έπαιξε στην δεύτερη και τελευταία του ταινία αυτόν τον ρόλο...update (post μέσα στο post - από τον Mr. Arkadin):
Με τον Τζον Μπάρι να έχει εγκαταλείψει οριστικά το σύμπαν του 007, οι παραγωγοί ίδρωσαν για να βρουν έναν αντάξιό του συνθέτη. Εδώ στράφηκαν σε έναν από τους πιο παραγωγικούς συνθέτες soundtrack εκείνη την εποχή (τέλη '80s - αρχές '90s), τον Μάικλ Κέιμεν, ο οποίος έχει κι άλλα εύσημα: είναι μέλος του New York Rock'n'Roll Ensemble (ναι, εκείνου του σχήματος που ηχογράφησε το αδιανόητα υπερεκτιμημένο Reflections του Μάνου Χατζιδάκι), έκανε παραγωγή στους Metallica, και έγραψε διάφορα ξενέρωτα σουξέ για τον Μπράιαν Άνταμς. Εδώ κάνει μια κανονική διεκπεραιωτική δουλειά, που συντονίζει τον Μποντ με κάθε τυπική περιπέτεια της εποχής. Όσο για το τραγούδι, είναι μια ξεδιάντροπη παραπομπή στο Goldfinger (έχουν χρησιμοποιήσει ακόμη και μέτρα), προκειμένου να πειστεί το κοινό ότι πρόκειται για ταινία 007. Κρίμα για την Γκλάντις Νάιτ που είναι φωνάρα...
6 σχόλια:
Να πουμε κάπου εδώ ότι η Carey είναι το ομορφότερο μποντοκόριτσο και όποιος διαφωνεί να του καεί το βίντεο....
Μπορεί να είμαι πολύ συντηρητικός, αλλά για μένα ο 007 είναι ένας σούπερ-πράκτορας που τα βάζει με σατανικές μεγαλοφυίες που προσπαθούν να κυριαρχήσουν στον πλανήτη και διαλύει πολυπλόκαμες οργανώσεις διπλών και τριπλών πρακτόρων. Το να το παίζει Τσαρλς Μπρόνσον και να τα βάζει με εμπόρους ναρκωτικών, να εκδικείται θανάτους δικών του, να κάνει πράγματα εκτός υπηρεσίας, είναι κάτι που δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου.
@ mr. Arkadin: Κάπως έωλο το αφήνεις και αιωρείται αυτό το "έκανε παραγωγή στους Metallica" και θα νομίζει κανείς ότι ο Κέιμεν βρίσκεται πίσω από κανα "Master of Puppets" ή από το "Justice for All". Όχι, όχι, όχι, καμμία σχέση δεν έχει με αυτό που κάνει τους Metallica Metallica, ούτε καν με αυτό που τους αυτοαναίρεσε μετέπειτα (στα "Load" και "Reload" έχει πια πιάσει την κονσόλα ο Μπομπο Ροκ). Ο Κέιμεν συνεργάστηκε μαζί τους στην επική ζωντανή ηχογράφηση με τη συμφωνική του Σαν Φρανσίσκο, σε μία ακόμη απτή απόδειξη ότι η χέβι μέταλ και η κλασσική μουσική έχουν πάααααρα πολλά κοινά. Περισσότερο ενορχήστρωση έκανε παρά παραγωγή στο "S&M" κοινώς. Έτσι κι αλλιώς τα τραγούδια παραμένουν εντυπωσιακότερα στην ωμή μορφή που είχαν στους τέσσερις πρώτους δίσκους τους.
Μπομπ Ροκ that is. Αν ήταν "Μπόμπο" το πολύ πολύ να έκανε παραγωγή στους Jonas Brothers.
ο κέιμεν έκανε και την ενορχήστρωση στη στούντιο εκτέλεση του nothing else matters που ακούγεται στο ''black''.
ο ulrich του είχε στείλει το δίσκο να ακούσει το τραγούδι και όταν τον ρώτησε πως του φάνηκε η δουλειά του στο τραγούδι του απάντησε '' yeah, i didn't hear much of it on the song''...
Αυτή η σειρά posts μου έχει φτιάξει το μηναααααααααα. Δεν υπάρχει λέμε!
Έπίσης να πούμε ότι η Γκλαντισίτσα ρίχνει στα αυτιά της Σιρλεης , εντάξειιιιιι?
Το Licence to kill (to killl!) είναι τοοοοοοοσο καλύτερο του Goldfinger του βλάχου....
:)
Δημοσίευση σχολίου